72
ఇచ్చ నీ కుమారి
72
అభ:- అంతవఱకు నీ రాజపుత్రి నిచ్చట నొంటరిగా వదలిపోవుటకు భయపడుచున్నాను,
బై: – అట్లయిన మఱియొక నాఁడు వత్తువా ?
అభ: వచ్చేదను. కాని, యెప్పుడు రమ్మందురు ?
బె: . -ఒక నెల పోయినతరువాత రమ్ము,
అభ: అమ్మయో, అంత కాలమే !
బై: - మజి, యేమి చేయుదును ! ఈలోపల మంచి దినము లభింప లేదు.
అభ-:-- నేఁ డయినచో ?
బై : - చెప్పెడి దేమి ! ఇంతటి మంచిదినము మతి లభిం పదు. కాని, నిన్ను నమ్ముకొని వచ్చిన రాజకుమారిని విడిచి నావెంటవచ్చుట యుక్త ముకాదు కదా !
అభ: స్వామీ ! రూపవతి రాజకుమారిని - భద్ర ముగాఁ గొనిపోవుదు నన్నది. మన మామూలికను సంపా దింపఁ బోవుదము.
బై: అట్లయిన సంతోషమే, అని పలికి రూపవతిని జూచి 'యునతీ ! నానిమిత్తము మీరు వేచియుండ నవసరము లేదు. • రాజకుమారి జపము పూర్తి కాఁగానే 'మారింటికి బొండు' అని చెప్పి యతఁడు మఠమునువిడిచి నడవసాగెను. -అభయసిం గతనిననుసరించి పోవుచుండెను.
రూపవతి కొంచెము సే పచ్చటఁ గూర్చుండి బైటికి వచ్చి బోయీలను మేల్కొలిపి 'ఓరీ ! రాజకుమారి తొందర
