పుట:Dhanurvidyaa vilaasamu (1950).pdf/217

ధనుర్విద్యావిలాసము

153

వ.⁠

ఇట్లు సమీరప్రేరణపూర్వకంబుగా గగనంబు విభజింపందగు నింక దూరాపాతనంబున కభ్యాసక్రమంబు గల దాకర్ణింపుము.

⁠ 139

సీ.⁠

మును ప్రమాణంబుగాఁ గొనిన దండముమీఁదఁ         జాపముష్టి ఘటించి శరము దొడిగి, తెగవాపి శరము మేదినికి వ్రాలుకొలంది         భావించి యది మూఁడుపాళ్ళు చేసి, భాగ మీవల రెండుభాగంబు లవలఁగా         నభమున నాఱుజేనలకొలంది, పిటకంబు రజ్జులంబితముగాఁ గీలించి         యాపిట్యలక్ష్యమై యమరఁజేసి

⁠

గీ.⁠

మునుపు దాను శిలీముఖ మొనరఁ దొడగు పజ్జఁ గొలగఱ్ఱపై ముష్టి పాదుకొలిపి పదపడి శిలీముఖంబులఁ బఱపవలయు దినదినంబున నభ్యాసమునఁ జెలంగి.

⁠ 140

వ.⁠

వెండియు నొక్కవిశేషంబు గలదు.

⁠ 141

సీ.⁠

ఆలక్ష్యపిటకంబునందు గోధుమపొట్టు         నిండార నేర్పున నినుపవలయు, పెనుపొందఁ గార్పాసబీజముల్ నించిన         నంతకంటెను లెస్సయై తనర్చు, నదియుఁ జతుష్కోణమైనను యోగ్యంబు         వృత్తమైనను బరమోత్తమంబు, మృదులతావలయనిర్మితమైన మే లగు         వైణవంబైనను వాసికెక్కు,

⁠

గీ.⁠

కడిమి నాలక్ష్యపిటకంబు గాఁడిపాఱఁ జాలు దూరాభిపాతనశరచయంబు

⁠