158
చాటుపద్యమణిమంజరి
మ. రాయగ్రామణి కృష్ణరాయ! భవదుగ్రక్రూరఖడ్గాహిచేఁ
గాయం బూడ్చి కళింగదేశనృపతుల్ కానిర్ఝరీపోషణీ
మాయాభీకుముటూరులోటుకుహుటూమాయాసటాజాహరే
మాయాగ్గేయమడే యటండ్రు దివి రంభాజారునిన్ యక్షునిన్.
మ. సమరక్షోణిని గృష్ణరాయలభుజాశాతాసిచేఁ బడ్డ దు
ర్దమదోర్దండపుళిందకోటి యవనవ్రాతంబు సప్తాశ్వమా
ర్గమునన్ గాంచి సెబా సహో హరిహరంగాఖూబుఘోడాకితే
తుముకీబాయిలబయిదేమలికి యందు ర్మింటికిం బోవుచున్.
మ. గవఁకుల్ బల్లిదమయ్యె ఢిల్లికిని మక్కాకోటమేలయ్యెఁ బం
డువకుం గ్రొత్తగఁ గ్రొత్తడంబు లమరెన్ బోలేరుచందేరులన్
దవసం బెక్కె బెడందకోటపురకాంతాగర్భనిర్భేదన
ప్రవణం బైనభవత్ప్రయాణజయవార్తన్ గృష్ణరాయాధిపా!
ఒకప్పుడు కృష్ణరాయలకు గృష్ణడగ్గఱఁ దురుష్కులతోఁ బోరు వాటిల్లెను. రాయలసేన కృష్ణ కిద్దరిని దురుష్కసేన యద్దరిని నుండెను. నది దాఁటి రాయలసేనపైకి రావలయునని యేన్గులతోఁ దురకలు నదిలోనికిఁ జొచ్చి కృష్ణ వెల్లువగాఁ బారుచుండుటచేఁ జెల్లాచెదరై కొట్టకొనిపోయిరి. ఏన్గులుమాత్ర మీదరికి వచ్చి రాయలసేనలోఁ జిక్కెను. అప్పుడొక కవి చెప్పిన పద్యము—
క. నరసింహకృష్ణరాయా
దురమున నీపేరిటేరు తురకలఁ జంపెన్
గరిరాజవరదుఁ డంచును
గరిఘట లట మిమ్ముఁ జూచి గ్రక్కున వచ్చెన్.
శా. శ్రీలీలాత్మజ! కృష్ణరాయ! సమరోర్విన్ నీదువైరిక్షమా
పాలు ర్వీఁగి హయాధిరూఢు లగుచుం బాఱన్ వనీశాఖిశా
ఖాలగ్నాయతకేశపాశులయి యీఁగన్ గేకిస ల్గొట్చి యు
య్యాలే జొంపలో యంచుఁ బాడుదురు భిల్లాంభోజపత్రేక్షణల్!
