112
చాటుపద్యమణిమంజరి
ఉ. కోమటి కొక్క టిచ్చి పది గొన్నను దోసము లేద; యింటికిన్
సేమ మెఱింగి చిచ్చిడినఁ జెందద పాపము; వాసి నెప్పుడే
నేమరుపాటున స్మఱియు నేమియొనర్చిన లేద దోస మా
భీముని లింగమాన! కవిభీమునిపల్కులు నమ్మి యుండుఁడీ!
ఉ. వేములవాడభీమ! భళిరే! కవిశేఖరసార్వభౌమ! నీ
వేమని యానతిచ్చితివి యిమ్ములఁ గోమటిపక్షపాతివై
కోమటి కొక్క టిచ్చి పదిగొన్నను దోసము లే దటంటివా
కోమటి కొక్క టీక పదిగొన్నను ధర్మము ధర్మపద్ధతిన్.
భీమకవి యొకప్పుడు గుడిమెట్టయనుగ్రామమున కరిగెనఁట! సాగి పోతురా జనురా జాతనిగుఱ్ఱము నక్కడఁ దనసాహిణమునఁ గట్టిపెట్టించి యాతఁడు వేఁడినను విడిపింపఁ డయ్యె నఁట! దానిపైఁ గోపించి భీమకవి చెప్పిన పద్యము—
చ. హయ మది సీత పోతవసుధాధిపుఁ డారయ రావణుండు, ని
శ్చయముగ నేను రాఘవుఁడ, సహ్యజ వారిధి మారుఁ డంజనా
ప్రియతనయుండు లచ్చన విభీషణుఁ డాగుడిమెట్టలంక నా
జయమును బోతరక్కసునిచావును నేడవనాఁడు చూడుఁడీ!
సాహిణమారుఁ డనుదండనాథుఁడు చాళుక్యచొక్కభూపతి నెదిరించెనఁట! భీమకవి యామారుని శపించి చొక్కభూపతికే జయము చేకుర్చెనఁట—
ఉ. చక్కఁదనంబుదీవి యగు సాహిణిమారుఁడు మారుకైవడిన్
బొక్కిపడంగలండు చలమున్ బలమున్ గల యాచాళుక్యపుం
జొక్కనృపాలుఁ డుగ్రుఁడయి చూడ్కులమంటలు రాలఁ జూచినన్
మిక్కిలి రాజశేఖరునిమీఁదికి వచ్చిన రిత్తవోవునే.
