పుట:Bhoojaraajiiyamu.pdf/186

పావకలోముని కథ

125

⁠

దగిలి యొడ్ల చేఁత తనచేతగాఁ జెప్పు నయ్య! రిత్త సందియంబు లేల?

⁠ 100

సీ.⁠

అనిన నయ్యజవక్షుఁ డనుమతిఁ జూచి 'యీ        యనృతంబు లేమిగా ననియె?' దనియె; సబల 'యెయ్యది దృష్ట' మనియెఁ దజ్జనకుండు        'కల్పితహంసికాగళసమర్పి తాకల్ప మే మయ్యె?' ననియెఁ దత్సుత; రాజు        [1]దివిరి క్రమ్మఱఁ గుంభిదిక్కు చూచె, మొగమెత్తి కొండొక నగియె నాతఁడు        'దీని కేమి మోసముగదా భూమియందు

⁠

ఆ.⁠

నిట్టిపనులు పుట్టునే యుండెనేఁ జూపఁ గాదె!' యనియె నృపతి; కల్లకోపఁ బదక మాజి నెచటఁ బడియెనో! వెలఁ జెప్పుఁ డనుచు నిచ్చువాఁడ ననియెఁ గుంభి.

⁠ 101

వ.⁠

అంత నయ్యనుమతి వీని యసత్యవచనంబులకుం గలుషించి, వీనివృత్తం బన్యు లెఱుంగరు, సత్యంబు కాలంబ తేటపఱచు, వీని నొల్ల, నాపతి వచ్చు నంతకు శివారాధనతాత్పర్యంబునం గాలంటు పుచ్చెద నని వ్రతంబు పూనియుండె.

⁠ 102

మ.⁠

అజవక్షుం డిది పోలుఁ బోలదని కార్యాకార్యనిష్పత్తికిన్ నిజ మూహింప నశక్తుఁడై యపుడు వానిం జింప నొంపం బరి త్యజియింప న్మది నోడి తద్దయు నివాతంబైనచో సద్భట వ్రజముం దోయము చేసి యున్న సుఖియై వర్తింపుచుండెం బురిన్.

⁠ 103

వ.⁠

అంత నప్పావకలోముండు.

⁠ 104

క.⁠

తల యెత్తి చూచి తన తొ య్యలిఁ గానక యెదుర నడ్డమైయున్న మహా

⁠

1. జరిగి