ఈ పుట అచ్చుదిద్దబడ్డది

పావకలోముని కథ

119


నెచటనుండి వచ్చు నీ గతోదకసేతు
వులఁ బ్రయోజనంబు గలదె తండ్రి!'

61


చ.

అనిన నతండు నీకు నిటు లాడుట యుక్తమె కుంభి! నాదు నె
మ్మనమున మర్త్యులందును నమర్త్యులయందును నిట్టి కాంత లే
దని తలపోతు; నట్టి సుభగాకృతి యే మఱవంగ నేర్తునే
చని పరికింపఁగావలయు శైలగుహాగహనాంతరంబులన్.'

62


క.

అని యతఁడు వెదకఁ దొడఁగినఁ
గని కుంభియు నంత నంతఁ గాళ్ళీడ్చుచుఁ బి
ల్చినఁ బది యెలుఁగుల కొకమరి
మునుకుచు వలసియును వల్లములు సనుదెంచున్.

63


క.

తనచేత నృపతిసుతుఁ డెఱిఁ
గినఁ బై వచ్చు నని పుల్లగిలిపోఁ జూచున్,
వనసత్త్వము లత్యుగ్రం
బున మెదలఁగఁ జూచి పాఱిపోవను వెఱచున్.

64


ఆ.

అతనిఁ దిరిగి చూచి యకట నా వెనువెంట
నితఁడు తిరిగి తిరిగి యెంత డస్సె
ననుచు నిల్చి చూచుకొనుచుఁ బావకలోముఁ
డతివ వెదకుచుండె నడవులందు.

65


వ.

ఇ ట్లక్కుమారవరేణ్యుం డరణ్యమధ్యంబునం బరిభ్రమించుచు నొక్కయెడ
నయ్యింతి యంతకుమున్న దిగవైచి పోయిన విమలాభరణంబు లవ్వనలక్ష్మికిం
గనకకుసుమోపహారంబు గావించిన చందంబున నందంబై చాలుపడి యుండ
నొండొండ పుచ్చుకొని తన మనంబున నిట్లని విత్కరించు.

66


క.

శార్దూలాది మృగంబులు
మర్దించిన విచట రక్తమాత్రము వలదే!
దుర్గముఁడగు దనుజుఁ డొకఁడు
నిర్దయుఁడై యెత్తికొని చనియెఁ గావలయున్.

67


క.

అని యాందోళింపుచు న
వ్వినుతాభరణములచొప్పు విడువక చనుచుం