114
భోజరాజీయము ఆశ్వా. 5
| తే. | అంత నక్కుంభి తన యాత్మ వింత లేసి | 28 |
| ఉ. | వచ్చి కృతఘ్నుఁ డప్డు విడు వాలికకన్నులు ముద్దుమోము నే | 29 |
| క. | అని యూహించుచు మిథ్యా | 30 |
| చ. | అతఁ డవి కృత్రిమంబు లని యాత్మ నెఱుంగక , నిత్యసౌహృద | 31 |
| క. | చెప్పిన విని 'దేవా! నీ | 32 |
| | అని కొనియాడి యప్పు డితఁ దాడట నప్పురి కేగె నేని త | 33 |
| క. | అటు గాన యా కుమారునిఁ | 34 |
