పుట:Bhaarata arthashaastramu (1958).pdf/23

 
        శా. బావా : నిన్నుదలంచి సంతతమునే సంతాపముం జెంది, మ
           త్ప్రాణంబైన నొసంగి నీకు శుభముల్ భద్రంబువేకూర్చి, నా
           నా నవ్యోరు విలాస సంచయములన్ రాగంబునందేల్ప నెం
           తో నాకుండెను; కాలసంఘటన మయ్యో:యిట్టు లాయెంగదే.
 
        చ. ఇకనొక జన్మమందయిన నీశ్వరు సత్కృపచే భవద్గులు
           ప్రకటసమాన భాసుర శుభంబు బదంబును జెందుదమ్మ: నీ
           యకుటిలవృత్తికిం దగిన యార్యులు మిత్రులు బంధులౌదు, రీ
           సకలముమెచ్చ శాశ్వత యశస్సు ధరింతు వటంచు గోరెదన్.

           క. మృదుమధుర పదఫలాస్పద
              సదారుణ నవసుమ వాక్ప్రశస్తను, దర శా
              రద చంద్రికా సమాన వి
              శద దరహా సామలార్యచరిత మఱతునే.

           గీ. నేత్ర మర విప్ప జేయు స్వమిత్రుసహజ
              చేష్టితమునకు గోపంబు సిగ్గు వగపు
              బెరయ, సౌరభోచ్చ్వాసంబు నరుణముఖము
              మంచు కన్నీళ్ళునై తలవంచి నిలుచు
              కమల మొకటియ నీదు ముగ్ధతకుసాటి.

           గీ. మెఱుగుదీగెల సరిగెల మెఱయుమొగిలు
              చీర యొడలుగప్పగ గురుల్ జీరువార
              ఘననినాదముల్ కంకణ క్వాణములుగ
              నలరియాకాశలక్ష్మి నీళ్ళాడుఋతువ
              నీవివిధ విలాసంబుల నెఱపనేర్చు.

           సీ. కల్లోలమాలికా కరములవీచుచు
                      నెలుగెత్తి పిలిచెదు జమధినుండి
              నిండారనెఱపిన పండువెన్నెలడాగి
                      నవ్వుదునాతోడ నభమునుండి
              గుసగుసల్ వోవుదు కోర్కిమై సురభి శీ
                      తలమంద మారుతావళులనుండి
              తేనెల దావుల జానగుబువుల హి
                      మాశ్రులుర్లగ జూచె దవనినుండి

              ఛటఛటారవరాజి ప్రస్ఫుటముగాగ
              ననుచితము సేయ గోపింతు వగ్నినుండి
              సకలభూత మయాకార సారమహిమ
              నీవు లేకయు నాకు నున్నావెపుడును.