భవన దీపాహిత భ్రమర, వాలుకాభస్త్రీ, తలముళ్ళు, గ్రద్దగోళ్ళు
ములుదోరణముబట్ట, మొలత్రాటికురువాడి కైదువు, దెసకట్టు కావుబొట్టు
జిలుగు కన్నపుకత్తి, బలపంబు, మొగమాయ మందు, తాలపుటాకు, మైలగ్తోచి
మడుపుటాకులు, పోకపొడికాయ, మోరచ్చు చెప్పులు, భుజగ వృశ్చిక చికిత్స
సుస్తివృద్ధిక రౌషధక్షోద, మసిత వసన భంగంబు పెడతలవంక సికయు,
కారు నునుమేను, నెర్రని కన్నులమర దూరితత్రాసు డపుడొక్క దొంగబంటు
"వచ్చి త్రిమ్మరు తలవరులు కన్గొనకుండ బవరి చుట్టును బలపమున వ్రాసి
ముంచి కన్నపు గత్తిమొన కెత్తి పెట్టించి యొయ్యనొయ్యన శిలలూడదివిచి
..................................................
గాలికుండ వెలుతురు కాకయుండ కరకు గరబట్ట కన్నపు గండిగప్పి"
(7 - 199, 200)
బలపము యొక్క యుపయోగ మిచ్చట ఈ కవి తెలిపినాడు.
ఇంతకు పూర్వమే క్రీ.శ. 1250 ప్రాంతమందుండిన పాల్కురికి చౌర్యకళ నిట్ల వర్ణించి యుండెను.
"కత్తియు, బలపంబు, కావిచీరయును, కత్తెర, యిసుము, నక్షతలును, ముండ్ల
బంతియు, నీలికప్పడమును, ద్రిండు, మంతర కాటుక, మరి చండవేది,
సెలగోల, యొంటట్ట చెప్పులు ఏకె మొలుకుల బూడిదయును, వాటుఱాలు,
కుక్కిలవాకట్టు కొంకినారసము, గ్రక్కున కంకటిరజ్జుపు, నమర"
గడియ కన్నంబును, కడప కన్నంబును, గోడకన్నంబును, గురినేల కన్నము
ఓడక త్రవ్వించి, యిల్లొయ్యన జొచ్చి పరికించి...............[1]
పై పద్యమందు ద్రిండు అనగా నడుమున కట్టు పట్టీ లేక దట్టి లేక వీపుపై మట్టెడు వస్త్రపు చుట్ట. మంతరకాటుక అన మంత్రించిన కాటుక అంజనముగా పనియిచ్చునట్టిది. చండవేది పదము నిఘంటువులలో లేదు. ఈ చౌర్య కళను గురించి ముందు ప్రకరణమున నెక్కువగా చర్చింపబడును.
తెనుగు భారతము అనుశాసనిక పర్వములో నీ క్రింది పద్యము కలదు.
- ↑ బసవ పురాణము. పుటలు 154, 155
