పుట:Andhra Nataka Padya Pathanam Bhamidipati Kameswararao.pdf/102

ధ్ర నాటక పద్య పఠనం 77 పై పెచ్చు అన్యకళః ఆకర్షణ ఉందని ప్రకటిస్తూ, దాని మాటు పెట్టి జనాకర్షణ చెభ్యుడం తన కళకి తను శత్రువున నే సంగతి ఒప్పేసు గుని డప్పేసుగోడం. పెగా, గానం జనాన్ని ఆకర్షించడమే కాదు, పరవశుల్ని చేసి చుట్టపెట్టేసి మరి వాళ్ళని వదలదు. జనం గానలోకం లోనే ఉండడం జరుగుతుంది. నాటకానికిగాని నటుడికి గాని పరమా వధి అది కాదు. పద్యం అనేదానికి రాగం అనేది ఇతర మానవహృద యాలకి దాన్ని పాకించడానికీ సాధనం అని కొందరి వాదన. హృదయం ప్ర వేశించడానికి అక్క ర్లేనిది, ఇతర మానవుల గురించి కావా లనుకోడం పఠితయొక్క స్వాతిశయం. పద్యంలో స్వతస్సిద్ధంగా ఉండే నడకే ఆ పనికి సాధనం. నడిచే లక్షణం పద్యానికి సహజంగానే ఉంటూండేటప్పుడు దాన్ని పాకించడమూ డేకించడమూ కర్మం ఏమొచ్చా! నడక కవులకి ఒక ఆయుధం. ఛందస్సు వేదపురుషుడి పాదాలు. తెలుగుపద్యాలు ఎన్నో రీతుల్లో నడవగలవు. ఉన్న సాధనం గమనించక అగమ్యసాధనం మరో టేదో ఉంటేగాని వీల్లే దనడం, తెలియవలిసింది తెలుసుగోళ, తెలియజాలనిది బహు స్పష్టంగా తెలుస్తోందని అనుకోడం. కొందరు నిర్మొహమాటస్థులు అన్నారు: “ మేం నాటక పద్యాలు ప్రదర్శనానికి వెళ్లక పూర్వమే ఎరుగుదుం. చూశాం. వాటిల్లోని పదార్థం మాకు తెలుసు. అచ్చుపడ్డవి అప్పగించడంలో ఉండేవి శేషం గమనించడానికి వెళ్లం మేం. వాటిని పురస్కరించుగుని నటుడు తిప్పుగోడాలు కుడా మాకు తెలుసు. ఆ పద్యానికి నటుడు తన తాలూకు గాంధర్వం ఎంతవరకు ఉచితంగా అర్థభావాభినయాలకి భంగం రానీకుండా లుంగ చుట్టగలడో చూడాలని,” అని. అనగా, పద్యంలోని పదాలమీద వాళ్లకి గణ్యత నశించి, నటుడి కంఠం