పకమౌ ధ్యానము చేయుచుండినను మత్పాదస్థమౌ వ్యాధి యిం
చికయుం దక్కువసేయ వేమనుదు? నశోకంబుఁ జల్లార్ప. వీ
వికృతవ్యాధి యిఁకెంతకాల మిటు న౯ వేఁచ౯వలె౯ భాస్కరా!
త్కవితను వ్యర్థపుచ్చుదునుగాక. సదా యిటు స్తూయమాను నీ
రవిత సహార్థమయ్యెడిని. రక్షణసేయక యుంటివేని నీ
వవుదువొ కావొ ధూతఋణుఁ డయ్యది యోజనసేయు భాస్కరా!
కవి గాంచంగలఁ డ౯ జనశ్రుతి భవత్కర్ణప్రవిష్టంబుగా
కవిలంబంబుగ నాదు పాదరుజ నీ వంతంబునొంచింపవే౯
వివరింతుంద్వదదఃప్రవృత్తియచట౯ వెర్వేఱుగా భాస్కరా! ౨౧౨
భవదీయంబదు ధ్యాన. మైనయవియుం బద్యంబు లిన్నూటిపై.
దవులంద్రోయపు నాదుపాదరుజ. నీదాక్షిణ్యమేమందు? ఇ
య్యవియేయౌనొకొ ధ్యాయమానకరణీయప్రక్రియల్ భాస్కరా!
హృదయంబందున ధ్యాయమానులగుచో నేదేవతల్ ధ్యాతృకా
మదుఘుల్గారు తలంప? కష్టములఁదా ర్మన్నించిపోకార్ప? రా
పదలం బాపెడివాఁడె దేవుఁడును సంప్రార్థ్యుండును౯ భాస్కరా!
రభసమున౯ సహస్రకరరాజి నిగుడ్చెదు. మాడ్చెదే? మహా
ప్రభువని యాచ్నచేసితిని భ్రాంతి. కటా! ఇటులౌటెఱుంగ. నీ
ప్రభ వెలిగింప కస్మదురుపద్రుజ మాంపు మిఁకేని భాస్కరా! ౨౧౫
భ్యర్థితుఁడౌ సదర్థి వెస నర్థుల కర్థము లొచ్చిపుచ్చు. సం
వర్థితుఁ డెందు దేహియనువానికి నాస్తియనండు. నీవె నా
ప్రార్థన వ్యర్థపుచ్చుటకుఁ బాల్పడినాఁడవు నేఁడు భాస్కరా! ౨౧౬
