ఈ పుట అచ్చుదిద్దబడ్డది
ఉమర్ ఖయ్యామ్
41
159
లోకవాంఛల రేవగల్ మునిఁగి యుంటి
వకట ! మృత్యువు గల దని యరయకుంటి
వూహఁదెలియుము ! నీ జగమొరులతోడఁ
బోవనున్నది చూడు ! నీత్రోవరాదు.
160
విశ్వకర్త నటంచు భావించియున్నఁ
దుదకు విడనాడె దీవు నందొఱును గూడఁ
గుయ్యిడఁగ ; నిట్టిలేమిని గూర్చినీకు
సిగ్గు రాదేమి ? యింకేమి చేయఁ గలవు ?
161
నీవు ధరాధినాథుఁ డయి యేలఁగ పచ్చితి వొక్కొ ? నాశనా
భావ మెఱుంగ కెంతయును భ్రాంతుఁడ వయ్యెద వేల మేలుకో !
నీవు ననాది లేవు ; తుది నీల్గిన నుండవు ; సర్వశూన్యమై
పోవుదు వింక నేఁడె తలపోయుము చేసెడి దేమి యున్నదో ?
162
తెలివినిబట్టి జీవితవిధిన్ నడుపం దగుఁ గాని, నీవటుల్
సలుపఁగనేర వీప్రకృతిజాణ ప్రబోధినియై సతంబు నీ
తలపయిఁ దన్ని తిన్నని పథంబునఁ జేర్చుచునుండు ; నయ్యెడన్
దెలిసికొనంగనేర్తు విది తీరని తీర్పరివై స్వయంబుగన్.
