ప్రథ మాం క ము
5
.
అం: లేదు, లేదు. మేము మీవలెనే కష్టము ననుభవించుచున్న
వారమే. నేను గిష్కింధాపుర యువరాజును. అంగదుఁడను.
శం: అయ్యా ! ధన్యుఁడను. మీరు తప్పక మా యాతిథ్యమును
గొని తీరనలయును. మాగురువు గారు మీ యాగమనమునకు
మిగుల సంతస పడెదరు. సుగ్రీవ సార్వభౌముని సంగతి యప్పు
డప్పుడు మాతో ముచ్చటించు చుందురు.
అం:నడువుము, వచ్చుచున్న వాఁడను. మీగురువు గారి సందర్శ
నమువలన నేను బవిత్రుఁడనయ్యెద. మహాత్ముల సందర్శనము
మాటలతో దొరకదుగదా ! (నిష్క్రమింతురు)
చిదానం దాశ్రమము.
(శల్యగతప్రాణుండును, జటావల్కల ధారియు,
శాంత స్వరూపుండు నయిన శంబుకు ప్రవేశము.)
శం– అబ్బా! యింకను రాలేదేమీ చెపుమా ? జడస్వభావుడు
(పడమటి దిక్కున కత్తి చూచి) అడుగో !
గీ! అంధకారానృతము లైన • యట్టి లోక
ములకు నెల్లఁ బ్రకాశఁబుఁ * బొసఁగుచుండి
జీవరాసుల నెల్ల వీ • క్షించు కర్మ
సాక్షి, య స్తమించుచునుండెఁ జరమదిశను.
స్వపక్ష పరపక్ష, భేదములు లేక యీశ్వరాగ్నా బద్ధుఁడై చేతనా
చేతనములనెల్ల స్వార్థ త్యాగియై, ప్రత్యుపకృతి నభిలషింపక యొక
కంటఁజూచు సూర్యభగవానుఁ డెంతకృతార్థుఁడు ? ఎంత ధన్యుడు?
ఇందుచేతనే పామరజనంబులు కూడఁ బ్రాతః కాలముననే లేచి,
