222
హరివంశము
గావించె నట్టిసంకులంబున నక్కడనున్న మహామాత్రుండు గోత్రగిరిగురుక్రోడంబుఁ
గువలయాపీడంబుఁ గువలయాపీడజన్ము లగుయదువంశజన్ముల మీఁదం గొల్పిన.94
చ. కని దనుజారి యగ్రజుమొగంబునఁ జూడ్కులు నిల్పి నవ్వుచున్
మనల వధింపఁ గోరి కొఱమాలినయేనికదున్న నొక్కటిం
బనిచినవాఁడు తద్దయును బాలిశబుద్ధి గదే కృతాంతదం
తనికటసంప్రవర్తి యగుతన్నును గానఁడు కంసుఁ డక్కటా.95
వ. నీవు నన్ను నవధరించి చూచుచుండు మని యెదురు నడిచె నాలోన.96
సీ. చటులోగ్రశీకరచ్ఛటలు పెల్లుగఁ గాలదండప్రచండమై తొండ మమర
నళికులఝంకారములు రేఁగ మదజలోత్కటములై యందంద కటము లదరఁ
గనదగ్నికణసముత్కరములఁ బెంచి యత్యుగ్రారుణేక్షణద్యుతులు నిగుడఁ
జలి చామరశిఖాశాత్కారములతోడఁ దగుకర్ణతాడనధ్వనులు పర్వ
తే. మొగము క్రోధమయంబుగ బిగిసి మేను, వొంగఁ బచపాతభుగ్నమై భువి చలింప
దీర్ఘదంతకాండంబు లుద్వృత్తిఁ జూపఁ, గదిసె నేనుంగు లోకభీకరము గాఁగ.97
వ. కృష్ణుండును దానితోడిసమరంబు నెపంబుగాఁ దనభుజబలంబు సూపఱకుఁ
జూపుటకై కొండొకదడవు వినోదింపం దలంచి తలపడి తొలుతఁ దదీయం బగు
కరతాడనంబు (దృఢకఠినం బైన) నిజవక్షస్స్థలంబునఁ గైకొని యెగసి కొమ్ములు
ద్రొక్కి నిలుచుండి యంతలోనన దక్షిణచరణం బట్లయుండ నపరాంఘ్రిపాతం
బునం గుంభస్థలంబు నొప్పించి యుఱికి వీఁపు మెట్టి యమ్మహాగజంబు దన్ను
వ్రేయుటకుఁ బెడమరనెత్తిన హస్తంబు గేలఁ గుదియించుచు నొక్కదిక్కున దిగు
వకు లంఘించి పిడికిళ్లం బ్రక్కలు నొగిల్చిన నది దిరుగుటయుం గాళ్లసందున
సురిఁగి వెనుకం దోఁకవట్టి గరుడండు గిరికందరవిలీనంబగు భుజంగంబు నాకర్షించు
కరణిం దిగిచి దిర్దిరం ద్రిప్పిన మొగతప్పి కొమ్ము లూఁతగా నక్కరటి
యుక్కఱి మ్రొగ్గియు దిగ్గన [1]సంబళించికొని లేచి నిలిచి క్రోధంబు మదధారల
గడలు కొనం బుష్కరసీత్కారంబులతో నందంద బృంహితంబులు సౌధ
గహ్వరంబులం బ్రతిశబ్దజనకంబులుగా నాధోరణప్రయత్నంబునం బ్రగుణితసంరం
భంబై యంభోజనాభుపైఁ గ్రమ్మఱం గవిసి తొండంబున వ్రేసియుఁ గొమ్ములం
జీరియు మారిమసంగినట్లు విజృంభించినం జీరికిం గొనక యతండు తద్వధంబొన
రించువాఁడై యాక్షణంబ.98
శ్రీకృష్ణుఁడు కువలయాపీడం బను నేనుంగును బీనుంగుఁ జేయుట
తే. ఎగసి చరణపాతంబున మొగము దాఁచి, బిగిసి యొకదంతదండంబు బిట్టు వెఱికి
నిలిచి వజ్రివజ్రంబున నలఘునగము, వ్రేయుచాడ్పున దానన వ్రేసె శిరము.99
క. హరినఖరక్షితిఁ బోలెడు, హరికరగతదంతబహువిధాఘాతములన్
బొరిఁబొరిఁ బెల్లుగ నొఱలుచుఁ, గరి విణ్మూత్రములు దొరుఁగఁగా నిల మ్రొగ్గెన్.100
- ↑ నంబుడింపక
