| తే. |
కఱకుటెండదాఁకిన తొగకామభంగి, బాఁపఱేనిమే నెంతయు బలము దఱఁగి
స్రుక్కె నింద్రియంబుల యేపుడక్కెనూర్పు, లొయ్యనొయ్యన డింద[1]ఁ గుట్టుసుఱుదక్క.
| 51
|
| క. |
లయకాల కేళితాండవ, భయంకరుం డైనభర్గుభంగిఁ దనరుకా
ళియమౌళిరంగ నటునకు, జయ వెట్టిరి సకలలోకచారులుఁ బ్రీతిన్.
| 53
|
| వ. |
ఇబ్బంగి నత్యంతదురవస్థం బొందినయద్దందశూకప్రవరుండు వివశం బగుమాన
సంబు నెట్టకేలకు నూలుకొల్పి గోవిందచరణారవిందంబులక్రింద నున్నయట్ల
యుండి భీతివిహ్వలంబు లగుజిహ్వలు దొట్రిల్ల నల్లన దీనస్వరంబున నప్పురు
షోత్తము నుద్దేశించి యిట్లనియె.
| 54
|
| మ. |
నిను సర్వాధికుఁగా నెఱుంగక కడున్నీచుండనై నీచపుం
గినుక న్నీమహనీయదేహమునకుం గీ డిట్లు గావించితిం
జనునా క్రొవ్వునకింతవట్టు త్రిజగజ్జన్మస్థితిధ్వంసముల్
పొనరింపంగఁ బ్రభుండ వీకొలఁదితప్పుల్ సైఁచు టొప్పుం గృపన్.
| 55
|
| క. |
నీ విమ్మెయి దండించుట, దేవా! నిర్విషుఁడ నైతిఁ దెలివియు శమమున్
భావమున నొలసె నీపను, లేవియయినఁ జేయువాఁడ నే వశ్యుఁడ నై.
| 56
|
| తే. |
అజసురేంద్రాదులకుఁ జేర నలవిగాని, యుష్మదీయపదాంభోజయుగళి నాదు
తలలు సోఁకుటఁ జరితార్థతముఁడనైతిఁ, గడఁగి నీయాగ్రహము ననుగ్రహమయమయ్యె.
| 57
|
| తరువోజ. |
జయ సర్వభూతేశ జయ సర్వవరద జయ సర్వరక్షక జయ సరోజాక్ష
జయ జగద్వందిత జయ జగన్నాథ జయ జగద్ధారక జయ విశ్వరూప
జయ కృష్ణగోపాల జయ మహాసత్వ జయ పూతనాఘాత జయ దైత్యదమన
దయనిము జీవితదానంబు నాకు [2]తగశరణాగతత్రాతవు గావె.
| 58
|
| చ. |
అని శరణంబు వేఁడిన మహాహివరేణ్యుని సత్యకీర్తనం
బునకుఁ గృపార్ద్రచిత్తుఁ డయి పుష్కరలోచనుఁ డాక్షణంబ యా
తని కభయం బొనర్చిన నతండును దత్కరుణార్ద్రదృష్టిపా
తనము సుధా[3]రసం బగుచుఁ దన్ను సచేతనుగా నొనర్చినన్.
| 59
|
| వ. |
తనఫణపంచకంబునుం దచ్చరణాగ్రంబులు మోవం బ్రణామంబులు చేసి ముంచట
నిలుచున్న నద్దేవుం డతని కి ట్లనియె.
| 60
|
శ్రీకృష్ణుడు కాళియుని యమునాప్రవాహంబు వెడల నడుచుట
| సీ. |
ఇదియాదిగా నిన్ను నీ యమునానది వసియింపనీ నేను వార్థిగుఱిచి
సకుటుంబకంబుగాఁ జనుము జలస్థలచారులై యున్ననీవార లెల్ల
నీతోన చనుదెంతు రీతోయములు భవద్విషయోగమునఁ దొల్లి విషము లగుట
నిజముగా నట్లుండె నేఁడు నిర్విషము లై యమృతనామకము తథ్యముగఁ దాల్చి
|
|
- ↑ గ నుసురు చిక్కె
- ↑ భయశరణాగతిఁ బ్రార్థింతు నిన్ను
- ↑ మయం
