ii
పీఠిక
శృంగారరసమునుండి విముఖమై వేదాంతరసమున నోలలాడఁ దొడ
గెను. కవితయు నిగ్గుతేఱిి వశంవదయై భావబింబముల నిర్జీవకథాంశ
ములలో సైతము చిత్రించుశక్తి కల దయ్యెను. రతీమన్మథవిలాసము
హనుమంతునకుఁ గృతి యీయఁబడినది, గద్యమున హనుమద్భక్తుఁడ
నని కవి చెప్పికొనెను. గ్రంథమున గురుప్రశంస లేదు. తుదకు స్వవంశ
విషయమేని చెప్పికొనియుండ లేదు. సీతారామాంజనేయ మీకవి తన
యుత్తరవయస్సున రచించియుండును. ఇందులకుఁ గవితాధారయు
వేదాంతపాండిత్యము మనకు దృష్టాంతములు కాగలవు. ఈకవి బాల్య
మున సామాన్యునివలె విద్యాజ్ఞానశూన్యుఁడై తన గ్రామమగు మట్టి
వాడకు సమీపముననున్న ″ఈదులవాయ” యను గ్రామమున సంచ
రించుచుండ సమీపశైలమున వసించు మహాదేవయోగి యను నొక
మహాత్యుడు రామమంత్రోపదేశ మొనరించె ననియు, నా గిరియందే
యామంత్రరాజము సిద్ధించువఱకు వసించి యోగివలని సెలవంది యాయన
దయ చేసిన షట్చక్రసీతారామస్వరూపము నిజగృహమునఁ బ్రతిష్ఠించె
ననియుఁ జెప్పుట యేకాక నేఁటివఱకు నాసీతారామమూర్తిస్వరూపము
వంశీయులు భక్తితాత్పర్యములతోఁ బూజించుచున్నారు. కవి, తాను
మహాదేవగురుశిష్యుఁడ ననియు షట్చక్రసీతారామోపాసకుఁడ ననియు
సీతారామాంజనేయగద్యమున నిటుల “శ్రీమన్నారాయణ మహా దేవ
గురుకరుణా కటాక్షవీక్షణ విమలీకృత నిజహృదయకమల కర్ణికాంతస్సం
దర్శితాఖండ సచ్చిదానందరసైకస్ఫూర్తి షట్చక్ర సీతారామమూర్తి
పరశురామపంతుల లింగమూర్తి గురుమూర్తి ప్రణీతము ” అని వ్రాసి
కొనియున్నాఁడు. మఱియు నీకవివర్యుఁ డార్జించిన శ్రీరాముమాడయు
స్ఫటికవినాయకవిగ్రహము మరకతలింగము సాలగ్రామములు సైతము
వంశీయులు శ్రద్ధాభక్తులతోఁ బూజించుచున్నారు. ఎట్టి విపత్కాలమున
నేని'తాఁ గడించినవిగ్రహముల మట్టివాడయందుంచియే పూజింప
వలయునని కని యాజ్ఞ యొసంగెనఁట. నేటికి, వంశజు లటులె సల్పుచు
న్నారు. కవికి గురుమూర్తిపదము బిరుదనామము. ఇది యిక్కవి రామ
