పుట:సింహాసన ద్వాత్రింశిక (కొరవి గోపరాజు).pdf/294

పంచమాశ్వాసము

233

వ.⁠

అనిన నోయమ్మ నీ నెమ్మనంబున నింత యుమ్మలికం బేల నమ్ము మతనిం దెచ్చెద నూఱడు మని చతురిక మనోహారిక యను సఖిం జూచి యీచేడియ గౌరీధామంబున జీమూతకేతు కుమారు సుకుమారుం జూచి వలచినయది యది మనరాజున కెఱింగించుట విచారం బగునే.

⁠ 151

క.⁠

చెప్పినఁ బతి గోపించును జెప్పకయుండినను బాల చిక్కెడు మనకుం దప్పులు దొలఁగునుపాయము చొప్పడు నేదేని బ్రదుకుఁ[1] జూడఁగ వలయున్.

⁠ 152

క.⁠

అని తలపోయుచు నుండఁగ వనజంబులు వెలయఁ గుముదవనములు సొలయం గనుకని చీఁకటి పొలియఁగఁ దనరుచి దివిఁగలయఁ బొలయఁ దపనుఁడు పొడిచెన్.[2]

⁠ 153

సీ.⁠

ఆవేళఁ జతురిక యనువునఁ బ్రాణంబు         నిలుపంగఁబూని యానెలఁత లేపి యిష్టునిఁ గూర్చెద నేతెమ్ము గౌరిని         వాసమ్ముకడ కని యాసగొలిపి కొని చని మాధవీకుంజంబులోపలఁ         జల్లని పల్లవశయ్య నునిచి వగవకు జీమూతవాహనుం దెచ్చెద         నని నాలుగడుగులు నడచునంత

⁠

1. చొప్పడు నేదీని బ్రదుకు చి. సూ. తప్పదు యేపనియైనను ముప్పవు
   మున కేమియైన మోసమువచ్చున్
2. క. మనసిజునియేపు జాఱఁగఁ ...తన రుచి దివిగలయ బాలతపనుఁడు పొడిచెన్.