సర్గ 67
26
కనబడి తీ వతి కష్టముమీదను,
ఇది దుఃఖించుట కదను కాదుసుమి,
నీ కష్టములన్నియు గట్టెక్కును.
నిమిషములోన అనింద్యయశస్విని!
27
రాజపుత్రులు పరంతపు, లిరువురు,
ఉత్సాహముతో ఉన్నారలు, నిను
చూడగ వత్తురు, తోడనె లంకను
వాడి శరంబుల బూడిదె చేతురు.
28
రణ రంగంబున రౌద్రాత్మకుడగు
రావణుని, సుమిత్ర సుపుత్రముగ వ
ధించి అయోధ్యకు దేవీ! నిను గొని
పోవును రఘురాముం డిది తథ్యము.
29
అనుచును వై దేహిని యాచిం చితి;
దేనిని తా గుర్తించును రాముడు,
ఏది చూడ సమ్మోదం బొదవును,
అట్టి స్వీయ చిహ్నము నా కిమ్మని.
50
అంతట దేవి దిగంతము లరయుచు,
జడనిడుకొను పచ్చల పతకము నీ
సిగమాణిక్యము చీర ముడి విడిచి
నా కిచ్చెను నీ నమ్మకమున కయి.
31
అట్లు, శిరోమణి నంది పుచ్చుకొని,
తిరిగివచ్చు తొందరలో, దేవికి
తలవాలిచి వందనముచేసి; ఇటు
బయలుదేఱితిని పార్థివస త్తమ!
