సుందరకాండ
183
కూడు లేక అల్లాడుచుంటి చిర
కాలముగా, సంఘటితంబాయెను
నేటికొక్క మహనీయ సత్వమిటు,
ఆహరింతు నా యాకలి తీఱగ.
184
చింతించుచు నిటు సింహిక, దివి చను,
కపివరు ఛాయను గావుపట్టె; తన
నీడనుపట్టిన పీడలు తోపగ,
తనలో నిటులనుకొనె హనుమంతుడు.
185
పట్టి కట్టి రెవ్వరొ నా ఛాయను,
మందగించిన దమంద విక్రమము,
ఎదురుగాలి వడి గదిమినెట్ట న
ట్టేట నిలిచిపోయెడి నావపగిది.
186
మీదను క్రిందను మిగిలిన కడలను
పరికింపగ కనబడె కపికయ్యెడ;
ఉదధినుండి పయికుప్పెన చాడ్పున
వెడలుచున్న ఒక విపరీతాకృతి.
187-188
ఆ దయ్యపు మొగమారసి, కపిరా
జప్పు డన్న ఛాయాగ్రాహి యనుచు
సందియమేది, భృశంబుగ పెంచెను
మేను మహాకపి; వానమబ్బువలె.
189-190
పెరిగిన కపి మే నరసి సింహికయు
పాతాళాంతర భూతంబుగ తన
నోరు తెఱచి, కపివీరుని కదియగ
వచ్చెను మేఘమువలె గర్జించుచు.
39
