సుందరకాండ
42
తడయక , అపుడప్పుడె. పెంచిన నా
యొడలు కుంచి, చొరబడి, లోలోపల
నాళ్ళు నరంబులు గోళ్ళతో పెరికి,
పళ్ళతో కొఱకి, బయలెక్కితి వడి.
43
గుండె గండిపడ , కోల్పడి ఉసురులు
కాళ్ళు చేతులును కీళ్ళును సళ్ళగ,
ఉప్పు టేటిలో బరిగి త్రెళ్ళెను పి
శాచి కొండవలె జలములలోపడి.
44
వినువీధులలో విహరించెడి సుర
సిద్ధ చారణులు చెప్పుకొనిరి, హిం
సికను సింహికను సంహరించె హను
మంతు డంచు; ఆ మాటలు వింటిని.
45-46
దాని చంపి, కర్తవ్య శేషమును
స్మరియింపుచు అంబర వీథింబడి,
పోయిపోయి, మునుముందు కంటి, ద
క్షిణ తీరంబున గిరిపై లంకను,
47
సూర్యు డస్తమించుచునుండగ, కా
వలి కాచెడి దైత్యులకు కనబడక ,
వారిధి దక్షిణతీరమున వెలయు
లంక చొచ్చువేళను; లేచి యొకతె.
48
ప్రళయకాల ధారాధరము పగిది,
జ్వాలలవలె సిగజడలు వ్రేలబడ
సాగి మీదబడి చంపవచ్చి. నను
కట్టెదుట నిలిచె; అప్పుడు దానిని
437
