సుందరకాండ
11
జాలియెఱుగని నృశంసను డీ రా
క్షసనాథుడు, కశ్మలమగు చూపుల
చూచు నన్ను; ఆలోచనలను నీ
వాలసింప, నా కాలము తీఱును.
12
నిష్ఠురార్తి కన్నీళ్ళు కార్చు, చతి
దీనముగా వై దేహి పలుక విని,
మనసు ద్రవింపగ మారుతి పలికెను
కరుణ కరుణముగ కంఠము రాల్పడ.
13
దేవీ! రాముడు నీ వియోగ దుః
ఖమున అన్నిటను విముఖుండయి కృశి
యించు అట్టులె తపించు లక్ష్మణుడు,
సత్యముతోడని శపథము చేసెద.
14
ఎటులో నీ విచ్చట అగపడితివి,
సమయము కాదు విషాదవేదనల,
కంతములగు నీ అష్టకష్టములు
ఇంతలోనె సీమంతిని! చూడుము.
15
మచ్చలేని ధర్మచరిత్రులు, బె
బ్బులలబోని నృపపుత్రు, లిద్దరును
విచ్చేసెద రిటు వేగమె నిను గన,
లంకభస్మపటలము కావింతురు.
16
క్రూరుడయిన రక్షోవిభు రావణు,
నాత్మబంధు యోధామాత్యులతో
హతమార్చి, విశాలక్షీ! రాముడు
నిను కొనిపోవును నిజపురంబునకు.
323
