ఈ పుట ఆమోదించబడ్డది
సుందరకాండ
18
నాథుడు నవ్విన నానయు కోపము
నగ్గలించె, వాయసమును వదలక
విడిచిపోక నను వేధింపగ, దెస
మాలి వల్లభుని మాటున కేగితి.
19
ఱొమ్ముచీఱి, కాకమ్ము కొసరి నా
చీర లాగినన్ చిన్నపుచ్చుకొని,
సిగ్గును కోపము లగ్గపట్ట నీ
యంకమునె మఱల నాశ్రయించితిని.
20
కాకపీడనకు కాఱియపడి, క
న్నీళ్ళతో మొగము నిండగ, కన్నులు
తుడుచుకొనుచు చేడ్పడియుండగ క
టాక్షంబుల నన్నాదరించితివి.
21-23
విసిగి, వేసరిలి విరమించి, నిదుర
పోతి చాలసేపు విభు నంకమున
పిదప రాఘవుడు నిదురించెను నా
యొడిలోపల శిరసిడి సుఖంబుగా.
ఒడ లెఱుంగక ప్రియుని యొడినే నిదు
రించి లేవగనె, పొంచియున్న కా
కోల ముచలమున వ్రాలి నాపయి త
టాలున స్తనములు చీలిచె చివ్వున .
24.
స్తనముల గాయములను కాఱిన ర
క్తపు చుక్కలతో తడిసె, నంత, కా
కోల బాధలకు తాళలేక , సుఖ
సుప్తినున్న రఘుసోముని లేపితి.
303
