సర్గ 17
24
శోకమంటని అశోకవనముననె
శోకసాగర క్షోభల సుడివడి
త్రెళ్ళుచుండె మైథిలి; అవగ్రహము
చిక్కబట్ట శోషిలు రోహిణివలె.
25
మేను పసిమితో మెఱయుచునున్నను
పేరిన మురికిని విన్నబోయి సతి,
పాటి బురదలో పడి పూడిన తా
మరకాడ పగిది మెఱసీ మెఱయదు.
26
మాసిన కోకను మై బిగియ పెనచి,
లేడికనుల వాలిక చూపులతో,
దెసలు చూచు వైదేహిని కనె హరి,
పూలు లేని లవలీలత భాతిని.
27
దీనత తూలియు దేవి, ఆత్మవిభు
లావు చేవలు తలంచి, తేఱి, తే
జరిలుచుండె, ఉజ్జ్వలతరమగు తన
శీల మహిమ రక్షింప తల్లివలె.
28
లేడి కనుల బోలిన కటాక్షములు
దిగ్భ్రమంబుతో తిరుగ, భయపడిన
కన్నెలేడి వలె కలవరబోయి, ఎ
గాదిగ చూచుచు కనబడె మైథిలి.
29
ఉడుకు బెడకు నిట్టూర్పుల వేడికి
చివురాకుల చె ట్లవిసి నల్లబడ,
శోకం బంతయు చుట్టబెట్టుకొని
ఉప్పెన లేచిన చొప్పున నుండెను.
