ఈ పుట ఆమోదించబడ్డది
సర్గ 17
శ్రీ
సుందరకాండ
సర్గ 17
1
తెల్ల కలువగుత్తివలె, నపుడు, శశి
తేటలు తేరుచు దివినుదయించెను,
నీలోదకముల నిండు చెరువులో
అత్తమిల్లు కలహంసము కై వడి.
2
కపి సత్తమునకు ఉపచారంబులు
సలుపగవచ్చిన సచివునిచాడ్పున,
స్వచ్ఛములగు తన చల్ల ని కరముల
అభి షేకించెను ఆప్యాయనముగ.
3
అప్పుడు కనుగొనె హనుమ పూర్ణ చం
ద్రాస్యను సీతను, అధికశోక దు
ర్భర పీడనమున వాడిన వనితను;
నడిసముద్రమున నావ విధంబున.
4
ఆమె యథాస్థితి నరయు తలంపున ,
పరిసర మంతయు పరికింప హరికి .
అగపడిరయ్యెడ అనతిదూరమున,
ఘోరరూపముల గొడ్డురక్కసులు.
160
