ప్ర థ మ స్కం ధ ము.
43
సమయమునందు విస్తృత విషాదము తక్క మఱొండు గందుమే
క్షమ సుతు కన్న నెక్కుఁ డగు సాధన మెద్ది సుఖోపలబ్ధికిన్. 84
వ. అని. 85
క. ఏపంవిధ నానాచిం తావేగ మనస్కుఁ డగుచు వ్యాసుం డపు డెం
తే వెచ్చ నూర్చి యయ్యో ! యే వెఱవని యెట్టకేల కిట్లని తలఁచెన్.86
క. నా వాంఛిత మీఁ జాలిన , యే వేలుపుల గోల్తు హరినొ యీశునొ విధినో
యా విఘ్నపతినొ పహ్నినొ| దేవపతి స్కంద వరుణ దిననాధులనో || 87
ఆ.వె. అనుచుఁ దపము సేయ నమరాద్రికిం బోయి | దాని పంచనుండఁ దనకుఁ దాన
వీణ కేల గాడ్పు వీవంగ మ్రోఁగఁగా | నారదుండు వచ్చె చారులీల ||88
ఉ. వచ్చిన బ్రహ్మపుత్రుఁ గని వ్యాసుడు నర్ఘ్యము పాద్య మిచ్చి తా
మచ్చిక నర్హ పీఠము సమర్చి శుభంబును బ్రశ్నచేసి యే
యొచ్చెము లేక యుండఁ గని యొద్దిక నారదమౌని వ్యాసుతో
నిచ్చట నీవు చింతిలఁగ నేము కతం బెఱిఁగింపు మా యనెన్ ||89
ఉ. నావిని వ్యాసుఁ డిట్లనియె నారదమౌనివరేణ్య ! నేను చిం
తావశత న్నెగుల్కొనఁ గతంబు సుతు ల్గతు లండ్రు నాకు లే
దా విధి నేను వేఁడఁదగు దైవమ దెద్ధియొ పుత్త్ర లబ్ది కం
చో విమలాత్మ పుత్త్రు నిడ నోపిన దైవముఁ దెల్పి ప్రోవవే || 90
తే.గీ. నీవు సర్వజ్ఞుఁడవు కృపా నిధివి జగము మే లరయుచుందు వేవేళ మేటి వెల్ల
మునులకును గోరకయ వచ్చి ముందునిల్చి, యడిగితివి కారణంబు నా గొడవ కనఘ 91
వ. అని చెప్పి సూతుండు మఱియు నిట్లనియె. 92
క. అని యిట్లు వ్యాసుఁ డడిగిన | విని నారదుఁ డనియె వ్యాస వికృతి నిరాసన్
విను నేను జెప్పెదను నీ | కనువగు మార్గంబు పుత్త్రకావాప్తికినై. 93
తే.గీ. మున్ను నాతండ్రి పరమేష్ఠి మురవిరోధి | దేవదేవుని శ్రీనాధు దివ్యచరితుఁ
గనక చేలుఁ జతుర్భుజుఁ గౌస్తుభధరు | ధ్యానగతుఁ గాంచి యరుదంది యడిగె నిట్లు.94
తే.గీ. భువనరక్షక దేవేశ భూతభవ్య భవదధీశ్వర వైకుంఠభవన శౌరి
యేమి కారణమునఁ దపం బిట్టు లాచ | రించుచును ధ్యానమున నుంటి వెఱుఁగఁ దెలుపు.95
శా. ఎంతే వింతకదా జగంబులకు నీ వీశుండ వాచ్యుండ వ
త్యంత ధ్యానగతుండ వైతివి భవ న్నాభిం దగం బుట్టి య
శ్రాంతంబున్ జగమున్ సృజించెదను నే స్వామీ! భపత్సేవ్యకా
క్రాంతి గన్న మహానుభావుఁ డొకఁ డింకం గల్గునే తెల్పుమా || 96
