148
శ్రీ దేవీ భాగవతము
క. తడయక క్షణమాత్రంబున గడపె విమానంబు దేవి గగనమునం దా
బిడమాయ యెట్టిదో యయ్యెడ మఱియొక దేశమునకు వేగితిమి వెసన్.41
సీ కల్పకంబుల నీడఁ గామధేనువు దూడ కడ సితేభము జూడఁగాచి కాచి
మేనకాదులు క్రీడమెలసి నాట్యములాడ గంథర్వులును బాడఁ గాంచి కాంచి
మందారములవాడఁ బృందారకులతోడఁ దనరు బంగరు మేడ దాటి దాటి
గరుడపచ్చల గోడ కలచోట శచిఁ గూడఁ దెరగంటి దొరజాడఁ దెలని తెలిసి
తే.గీ. స్వర్గమిదియని యమితవిస్మయమునొంది యచటఁ గనుఁగొంటిమి కుబేరు నంబుపతివి
సూర్యదేవు విభావను సురలనెల్ల। యహహ యప్పురిసిరి నెన్న నలవియగునె.42
గీ. ఆదియు దాటించే క్షణములోనంబ తనదు। మహిమ వెండియుఁగంటిమి ద్రుహిణపురము
పురమునం దొక్క ద్రుహిణుండు బుధులు గొల్వ నడరఁగా జూచి హరిహరులబ్రపడిరి.43
తే.గీ. అతని సభయందు వేదవేదాంగములును । సాగరంబులు నదులును శైలములును
భుజగములు నిజరూపముల్ పొందియుండ | హరిహరులు నన్నుఁ జూచి యిట్లనిరి పుత్ర!44
క' ఈతం డెవ్వఁడొ యెఱుఁగుదె నీతీరున నున్నవాడు నిక్కమనిన నేఁు
జేతమునం దలపోసియు | నీతఁ డెవఁడొ నే నెవఁడనొ యెఱుఁగ నటంటిన్. 45
క. అంతట విమాన మెంతయు వింతగ మఱియొక్క చోట విడిసిన మేమున్
మంతనములాడికొనుచున్ సంతసమున దానిఁ జూచి సంభ్రమమొదవన్. 46
క. చిలుకలు గిలకలఁ గూయఁగఁ గులుకుచుఁ గోయెలలు మిగులఁ గూకూయన వీ
ణలు మ్రోయఁగ మద్దెలధ్వను లలర మునులుపాడఁ జెలియలాడఁగ నెంతే.47
క. వరమై సుఖకరమై సుందరమై వరమైందవామృతరసోపమభా
సురమై కైలాసధరా | ధరమై కనుపట్టె నున్నతశుభ శిఖరమై 48
వ. అందు. 49
సీ. ఖిణిఖిణిల్లనుచు ఱంకియలార్చు నున్నని యీటె కొమ్ముల యెద్దు నెక్కినాఁడు.
పిష్టామృతహవిస్సు లిప్టాప్తి లోఁగొను మూడుకన్నులతోడ మురిసినాఁడు
కలువకన్నియచెక్కు గిలిగింతఁ గొల్పించు దంట యౌదలపూవుఁ దాల్చినాఁడు
చాఱచాఱలకోఱ జంతువుచర్మంబు కటినిండ వలువఁగాఁ గట్టినాఁడు.
గీ. వెలయ వెనకయ్య వెనకయ్య వెనుకటయ్య | యుభయపార్శ్వంబులందుండి యొప్పినాఁడు
నిండు వేడుక నరుగుచు నిలచి యేము సూచి తలఁచితి మాతండు శూలిగాఁగ. 50
తే.గీ. అచటఁ దల్లులతో నేను నాడుచుంటి నన్ను నేనును శూలియుఁ దన్ను దాను
జూచుకొని యద్భుతరసాబ్ధిఁ జొక్కి చిక్కి యుండఁగ విమాన మింకొక్క యునికి బట్టె.51
