పుట:శ్రీ ఆంధ్రకవితరంగిణి - పదవ సంపుటము.pdf/54

రావులార్పిు రం గపర్కాు 39 తనకంఠాంతరరక్షసీ సరిద్ధార్మోనిక్జాత ဌိ) క్లవ నీకి లతాంతగంధిలహరిత్కాంబాక భాభోగుఁడై వు. వుహి నె వ్వా రెన సల్కరాజు చినతిమ్మవ్మాపకంఠారుణాం బుహవిక్స్వణ తర్పితాసిశిఖికీం బుష్పాయుధస్నిగ్ధవి గహ సౌభాగ్య పరంపరా పరిధికిం గర్ణాటకైశ్వర్యని ్వహణా వార్యభుజధ్వజాయుధ పరీవారుండు రావుప్పకుకౌ క్ర. శ్రీరంగగా జరాను హ్కెరనణునికీ జలధిజాలము దాఁట స్నే గ్రిచియును నేరదు రిపు నారీనయానాశ్రపూరనదిఁ దరియింపకౌ, యీప్యములనుబట్టి చూడఁగా నఖియు రామరాజు సాంబో పొ ఖ్యాన రచన మనాఁటికి జీవించియున్నట్లు స్పష్టముగొఁ గనపడుచు న్నది. అళియాగామరాజు తమ్ముఁడును, వసుచరిత్ర కృతిపళీ యు నగు తిరువుల రాయలను గ్రంగపరాజు యీకిందిపద్యములలో గుడై జలి છેઃ d రాజు అని చెప్పియున్నాఁడు. க், గుత్తెఱతిన్మరాజు పఁగు జ్ఞా హరగాంగ సితాబ్దకాంతులన్ గుత్త లొనర్సు కీర్తలఁ జకోరదృగాశయ పుష్పధన్వుఁడై యత్తగవిందు వంగడమునం దలిభర్తకు సంభవించి రా యెత్తున కెత్తవచ్చు సిరియింపుల శౌర్యధనంబు పెంపునక్ ఈతఁడు గుత్తిపాలకుఁడయినందునను; సెజ్లని స్థరీర "శ్రాంతి గల వాఁడగుటను, ఈతనిని గుత్తి + ఎఱ= గుత్తెల తివశ్రీరాజని యందురు తిరుమల తిమ్మబ్దములే కార్ధ ద్యోతకములు, ద్విపదబాలభాగతమను దో నేరుకోనేరు కప్ చే రచియేంపజేసిన తిరుమలరాజు నల్లనివాఁడగు టచేఁ గాఁబోలు నాతనిని 'నలతిమ్మరాజు" 980ع సాంబోపాఖ్యాన వునఁ జెప్పియున్నాఁడు ప్రగుత్తేజ తిమ్మరాజే, అళియ రామరాజు కి శగా ఒక వ సంవత్సరములో జనిపోయినపిమ్మట దిరుమల దేవరాయండై కర్ణాట