పుట:విక్రమార్కచరిత్రము.pdf/333

ఈ పుట అచ్చుదిద్దబడ్డది

అష్టమాశ్వాసము

285


నంటినఁ గందునో యనుమేనినునుఁగాంతి
        యిరుగెలంకులకు నుప్పరము దాఁటఁ
దొంగలిదెప్పలఁ దూఱుదుంకెనలాడు
        సోలుఁజూపులు మరు మేలుకొల్పఁ


తే.

బట్టుగవుసెన దీసిన భావభవుని
పసిఁడివిలుకమ్మియో నాఁగ ముసుఁగు దిగిచి
పఱపుమీఁదను గూర్చుండఁబడి కళావ
తీశిరోమణి యారాజుదిక్కు సూచి.

101


క.

మీమాట కాదనఁగ రా
దేమీ తప్పంగఁ జెప్పు టిది తగ వగునే,
భూమిప! లీలావతి యను
భామినియె విదగ్ధ గాక పద్మావతియే?

102


వ.

అని పలికి నిజప్రభావవిశేషంబున నతని విక్రమాదిత్యుఁగా నెఱింగి కళావతీముగ్ధ కళావిదగ్ధయై వికసితస్నిగ్ధాంచితనయనారవిందంబుల నవ్విభునిం గనుంగొని.

103


ఉ.

చాటున కెక్కినట్టి నెఱజాణతనంబున వాగ్విలాసతన్
మేటివి నీవు; నిన్ను నుపమింపఁ ద్రిలోకములందు రాజు లె
ప్పాట లేరు; నామనసుపాఁ తగలంచి వెలార్చినట్టియా
మాటలు మూఁడు నుంకువగ మానవనాయక నీకుఁ దక్కితిన్.

104


చ.

నను వరియింపు కీర్తిలలనాకలనాలలితప్రతాప, యా
చనభజనానురూప, జలజాతముఖీసరసానులాప, నూ
తనవరపుష్పచాప, కవితామృదుగానకళాకలాప, శో
భనకరరూప! సర్వనరపాలకులోచితవర్తనంబునన్.

105


క.

అని రాజు చిత్తమునఁ గృప
తనరంగా మాటలాడి, తమ కిద్దఱకున్
మనసిజుఁడు పెండ్లిపెద్దగఁ
జనవున వరియించి, కేళిశయ్యకుఁ దార్చెన్.

106