పుట:విక్రమార్కచరిత్రము.pdf/319

ఈ పుట అచ్చుదిద్దబడ్డది

అష్టమాశ్వాసము

271


యోపాయపుఁగార్యస్థితి
దీపించినఁ బరిణమించి తిలకించి మదిన్.

26


ఉ.

ఈసుకుమారతావిభవ, మీదరహాసముఖారవింద, మీ
భాసురమూర్తి, యీలసదపారకృపారసనేత్రకాంతివి
న్యాసము లెందుఁ గంటిమె? ప్రియంవదుఁ డీతనియంద కాక; నేఁ
జేసిన భాగ్య మెవ్వరునుఁ జేయరువో! యితఁ డేఁగు దెంచుటన్.

27


తే.

అనుచుఁ గొనియాడి తిలకించి యావధూటి
చిన్నిలేనవ్వు చెక్కులఁ జీరువాఱ
సిగ్గు నెగ్గించు మధురోక్తి చెవులఁ జిలికి
యెలమి మజ్జనభోజనాదులను దనిపి.

28


వ.

తదనంతరంబ వసంతుం డను నిజసఖుం బిలిపించి చౌర్యగతికళావిధేయంబు లగు మాయోపాయంబు లుపదేశించిన, వాఁడును దదుక్తప్రకారంబునఁ బుష్పకరండకుం బురోపకంఠోపవనాంతరంబునకుం దోకొని యాత్మీయపరిదానసంకేతలతానికేతనంబున నునిచికొని సముచితసల్లాపంబు లొనరించుచున్నంత నిక్కడ.

29


క.

మగఁ డింటికిఁ జనుదెంచిన
మొగమోటము వట్టి మోహమున జిత్తములో
నిగురొత్త, మెఱుఁగుఁజూపుల
జికురాకుంబోఁడి పూజచేసె న్నగుచున్.

30


ఉ.

ఆయన మీఁ దెఱుంగక, ప్రియంబు నిజం బని సమ్మి మోహముం
జేయుట చూచి; నావలలఁ జిక్కె నితం డని కౌఁగిలించి, సౌ
ఖ్యాయతకంఠరావమధురాధరపాననఖాంకనక్రియో
పాయములందు మైమఱవఁ బద్మవిలోచన యీలవెట్టుచున్.

31


సీ.

మకరందములతీపు మగలకుఁ జవిచూపు
        మధుకరమదవతీమణుల యొప్పు