పుట:విక్రమార్కచరిత్రము.pdf/315

అష్టమాశ్వాసము

267

⁠

కునకుఁ బద్మావతి యనఁగ, గుణావతి         యనఁగ, లీలావతి యనఁగఁ గలరు ముగురు గూఁతులు; జగన్మోహనాకార         నంగశాస్త్రవిదగ్ధ లతివినీల

⁠

తే.⁠

కుటిలకుంతల ల్మదకుంభికుంభయుగళ గురుకుచలు, వారిఁ దగినట్టి వరుల కొసఁగి వరుస మూఁడూళ్ళ నిలిపె నావసుమతీశుఁ డంత నాపురి కొకపరిహాసకుండు.

⁠ 5

ఉ.⁠

హారివరాంగనాజనవిహారి విదూషకచక్రవర్తి, సం సారసుఖైకసారఘనసారపటీరవిలిప్తమోహనా కారుఁ, డనూనకాముకశిఖామణి పుప్పకరండకుండు నా; జారుఁ డొకండు వచ్చే సరసస్థితి రెండవమారుఁడో యనన్.

⁠ 6

సీ.⁠

కొదమచందురునిలోఁ గొదమకైవడి మించు         నటియించు సన్నపునాభి వెట్టి ములుపడి ప్రావడ్డ వలరాజుడాగుల         మీఁద గందపుఁబూఁత మేళవించి తేఁటిఱెక్కలకప్పు దెగడెడు కొప్పున         బాగుమీఱఁగ వన్నెపాగ చుట్టి తనరుజవ్వాదివాసనలచేఁ జెన్నొందు         చిన్ని గేదఁగిఱేకు చెంపఁ జెరివి

⁠

తే.⁠

కప్పురపు సోనపల్కులఁ గమ్మఁదావి గుబులుకొనుచున్న విడియంబుసొబగుతోడ రమణఁ జూపట్టు పుష్పకరండకుండు హరుని కనుదృష్టి దాఁకనిమరుఁ డనంగ.

⁠ 7

ఉ.⁠

వచ్చి పురంబువాకిట రువారపుఁగోడెతనంబుతోడఁ గ న్నిచ్చకువచ్చుచేడియల నెచ్చరికించుచు, ధూర్తకోటితో మచ్చరికించుచున్, వెకలిమాటలు మాయపుఁగూచిమారపుం బచ్చలు చూపుచున్, సెలవిపాఱఁగ నవ్వుచుఁ గేఁకరించుచున్.

⁠ 8