పుట:విక్రమార్కచరిత్రము.pdf/193

చతుర్థాశ్వాసము

145

క.⁠

నినుఁ జూచినచూపులనే తనుఁ జూడఁగ, నవును మననతాపోపశమం బనుచు విదర్భేశ్వరుసుత పనుపఁగ, నినుఁ జూచు వేడ్కఁ బనివింటినృపా!

⁠ 140

వ.⁠

ఎట్లనినం దదీయదశావిశేషంబు లవధరింపుము.

⁠ 141

క.⁠

దేవరమోహనలీలా లావణ్యవిలాసగుణకలాపము లెమ్మై భావింతురొ, యిట్లని నుతి గావింతు రనంగవతిసకాశమునఁ జెలుల్.

⁠ 142

సీ.⁠

కాంతామనోహరాకారుఁ డౌ మారుండు         సర్వజ్ఞకలహనిశ్చయుఁడు గాని శ్రితపరిరక్షణస్థేముఁ డౌ రాముండు         వరపుణ్యజనభయంకరుఁడు గాని మహితదివ్యాస్త్రసమర్థుఁ డౌఁ బార్ధుండు         గురుసుతాప్రియగుణకరుఁడు గాని సంతతవిభవనిస్తంద్రుఁ డౌ నింద్రుండు         కులగోత్రభేదనోగ్రుండు గాని

⁠

తే.⁠

యనుచు వారలగుణముల నపహసించు సరణి, సర్వజ్ఞులును బుణ్యజనులు గురులు గులనగేంద్రులుఁ గొనియాడఁ గొమరుమిగిలె విక్రమార్కమహిపాలచక్రవర్తి.

⁠ 143

ఉ.⁠

అరసికాగ్రగణ్యునిసమంచితరూపగుణప్రసన్నగం భీరతఁ గన్నఁ గామినులపేరిటిరాలయినం గరంగు, సం సారఫలంబు గాదె యెలజవ్వని! నీకుఁ దదీయనర్మలీ లారసనర్మకేళిరతిలాలితసౌఖ్యము సంభవించుటల్.

⁠ 144