పుట:విక్రమార్కచరిత్రము.pdf/177

చతుర్థాశ్వాసము

129

⁠

పుత్త్రుల గిరవులు పుత్తెంచి బ్రతికిరి         కుంతలావంతీశకుకురవిభులు కన్యలఁ గొనితెచ్చి కానుకఁగా నిచ్చి         మనిరి కాశకరూశమద్రపతులు

⁠

తే.⁠

జగతి నేరాజు మారాజుచరణయుగము గాంచి కొలువనివాని నేఁ గాన నెందు, గాదమున మాటుపడియున్న కాయవోలె నుజ్జయిని డాఁగియున్న నీ వొకఁడుదక్క.

⁠ 60

తే.⁠

కాకతాళీయముగ మహాకాళికరుణ నుజ్జయినిరాజ్యవైభవ మొనరెఁ గాక యుట్టిచేరులు గోయుట లెట్టియరిది యెలుక గొఱుకదె యటువంటి వెన్నియైన.

⁠ 61

క.⁠

ఇప్పుడు శకవిభుఁ జెనకుట యొప్పుదుమా! మున్న బొంతయును లాతమునుం గప్పెరయును బాదుకలును జొప్పడినవి, బ్రతుకుటొప్పు జోగియుఁబోలెన్.

⁠ 62

చ.⁠

పలుకులు వేయు నేటి కిఁక, బ్రాహ్మణసూనుఁడ వీవు, నీకు దో ర్భలమున కేమి కారణము; బాఁపనపోటును గప్పకాటునుం గలదె ధరిత్రి? భట్టిమొన గట్టిగ నమ్మకు మోసపోకు, నీ కొలఁదులె రాచకార్యములు కోమటిబుద్ధులఁ దీర్పఁ దీఱునే?

⁠ 68

ఆ.⁠

శకనరేంద్రచంద్రచరణాబ్జసంసేవ విడిచి, యావిదర్భవిభునిఁ గలసి వచ్చు; టోడ విడిచి [1]వదరు పట్టుట సుమీ చెప్పఁదగినమాట చెప్పినాఁడ.

⁠ 64

1. సొరకాయ