పుట:విక్రమార్కచరిత్రము.pdf/151

తృతీయాశ్వాసము

103

తే.⁠

ఎంతపాపాత్ముఁడైన మహీసురుండు హింస కర్హుండు గాఁడని యెఱిఁగి యెఱిఁగి మహితచారిత్రు గురుఁ బరామరిక లేక చంపుమని పంపఁ దగునయ్య సదయహృదయ!

⁠ 64

తే.⁠

అనిన నెయ్యివోసినయగ్గియట్ల మండి యవుడుకఱచి కోపారుణితాక్షుఁ డగుచు నుగ్రదృష్టిఁ జూచిన, నాబహుశ్రుతుండు వెఱచి వేగమ గురుఁ బట్టి విఱచికట్టి.

⁠ 65

క.⁠

పురజను లెల్లఁ గనుంగొని పురపురఁ బొక్కంగ, వధ్యభూమీస్థలికిం ద్వరితగతిం గొనిచని, య గ్గురుహింస యొనర్ప మనసు గొలుపమిఁ దనలోన్.

⁠ 66

తే.⁠

దేవితొడమచ్చ నిజదివ్యదృష్టి జూచి చిత్రరూపమునం దది చెలువు మిగుల వ్రాయఁ బంచిన, నీచేటు వచ్చెఁగాక యితని సుచరిత్ర మెవ్వరు నెఱుఁగ రెట్లు.

⁠ 67

ఉ.⁠

రా జవివేకియై, నిరపరాధు మహీసురవర్యునిన్ జగ త్పూజితుఁ బుణ్యవర్తను విధూతనమజ్జనకల్మషున్ వధూ వ్యాజమున వృథా కుపితుఁడై వధియింపఁగఁ బంపె, దీని నే యోజఁ దొలంగఁ ద్రోతు గురు నుత్తము నెమ్మెయిఁ గాతు దైవమా.

⁠ 68

క.⁠

ఏమియుఁ గానఁడు పతి కాం తామగ్నుఁడు గానఁ. గార్యతతి యెట్టిదియో [1]‘కామాంధోహి నపశ్యతి’ నా మును వినఁబడినపలుకు నైజమ కాదే!

⁠ 69

1. కామాంధో౽పి -వా. 1926.