పుట:వాసిష్ఠరామాయణము (మడికి సింగన).pdf/41

ఈ పుట అచ్చుదిద్దబడ్డది

40

వాసిష్ఠరామాయణము


వీని చేత జగంబులు విస్తరింపఁబడు; నట్లగుటం జేసి.

28


గీ.

కణఁగి సంకల్పకాలంబు గళిత మైన,
నంబ రానిల ది గ్భూము లాది యైన
యఖలజగములు నణఁగంగ, నణఁగ కొక్క
చిత్ప్రకాశంబు విమల మై చిక్కి యుండు.

29


వ.

సకలజగద్ద్రష్ట యగువిమలాత్మునకు నీవు నేను జగంబులును దృశ్య
నిమిత్తతఁ గలుగునప్పుడు కేవలత్వంబు లే కుండు. దద్దృశ్యసంభ్ర
మం బణంగెనేని ప్రతిబింబరహితం బగు దర్పణంబునుంబోలె దృష్ట
త్వంబు లేక కేవలాత్మస్వరూపం బై వెలుగు చుండు.

30


క.

విను మన మాకాశం బగు;
మన మసదాశృతియు దోషమయము వినాశం
బును నగు; ద్రిజగముఁ బెనుచును
గనుఁగొనఁ గలవలనఁ బొడముకలిమియుఁ బోలెన్.

31


సీ.

అఖిలప్రపంచంబు నణఁగినలయవేళ
        యందును సర్గాదియందు శాంత
మగురూప మొక్కటి యవశిష్ట మై యుండు
        నస్తమింపనిసూర్యున ట్లతండు
నజరుం డనామయుఁ డజుఁ డాదిదేవుండు
        పరమాత్మకుఁడు మహేశ్వరుఁడు తనర,
సర్వకాలంబును సర్వంబు సేయుచు
        సర్వాత్ముఁ డన సడిసన్నవాఁడు,


గీ.

నిగమగోచరుఁడును గాఁగ నిగుడు నెవ్వ
డరయ మోక్షంబునం దతివ్యక్తుఁ డెవ్వఁ
డతని కాత్మాదినామంబు లరసి చూడఁ
గల్పితంబులు గాని నిక్కములు గావు.

32