పుట:రాధామాధవసంవాదము (వెలిదిండ్ల వేంకటపతి).pdf/40

ఈ పుట అచ్చుదిద్దబడ్డది

తృతీయాశ్వాసము

39


గీ.

గడమవారల నొక్కొక్కకారణాన, నటు బ్రతిష్టకుఁ గాఁ బెండ్లియాడవలసె
నొకటి సేయంగఁబోయిన నొకటి వచ్చు, నెదుటివారు వివేకులై యెఱుఁగవలయు.

59


మ.

చెరలోనం బడువారు లేరా? దయచేసేవారలు న్లేరో? కా
తరలంచు న్విడిపించఁబోయిన నదే తప్పే? పదార్వేలురా
తెరవవ ల్నామెడఁ జుట్టుకోవలెనె యాదీనత్వముం జూడ కే
మరుమాటాడఁ దెగింతు; రేమని వచింపన్ లేక పెండ్లాడితిన్.

60


క.

ఈలాగు నొక్కొక్కతెఁ, జీలలువలె దగులుకొనఁగఁ జేసెను దైవం
బేలా యొడలెఱుఁగనిశశ, మేలోకమునందుఁ గలదె యిది నిజమౌనే.

61


మ.

ఇదిగో చేసినపాప మీపలుకులం దేమాత్రముం దప్పినం
బదివే లేల భవత్పదంబులు దలంపన్ యోగ్యుఁడం గాను సం
పదతోడన్ బలగంబుతోఁ బ్రతిభతో భాగ్యంబుతో నున్న వీ
మది కింపౌనని నీప్రతిష్ఠయని కొమ్మా నమ్మితి న్నెమ్మదిన్.

62


ఉ.

ఏనటు గాక వారలపయిన్ దయగల్గినవాఁడ నెైన నో
మానిని! నిన్ను నింత బతిమాలుదునే సమయంబుఁ జూచి యే
మేనియుఁ బల్కఁ గాని దయ నింతటిమోహము నీకు గల్గినన్
మానక నాదు వెంబడిని మచ్చిక రమ్మిఁక యుక్తు లేటికిన్.

63


ఉ.

అన్నియు విందు నాకుఁగలయట్ల పదాఱవపాలు మేలు నీ
కున్నదె! నీకుఁదాఁ దెలియదో? యవివేకపుఁజేఁత నోరు లే
కున్నది గాని నిన్బలుక నోడెద? లోకమువా రెఱుంగరే
కన్నుల కల్కి నీవు దయగల్గుట నే దయ గల్గియుండుటల్.

64


క.

అది యేల యాఁడుదానికిఁ, గొదవ లిడన్ రాదు గానఁ గొదువగు నేనే
యుదయుఁడ మహాపరాధిని; మదవతి యిఁకనైన మోడి మానఁగరాదే.

65


మ.

అని పల్క న్వినలేక రాధిక సరోజాక్షు న్నిరీక్షించి క్ర
మ్మిననిట్టూర్పు లడంచి గద్దదిక నేమే నాడఁగాఁబోయి యే
లని తానే తలయూఁచి యోయి, విను కృష్ణా! జాణవం చందు రే
మును గల్పించుచు నేఁ డెఱింగితిమి సొంపుల్ గుల్కు నీపల్కులున్.

66


క.

వేవిధముల నీమోహపు, దేవులకథ కథలు గాఁగఁ దెలిపెద వౌఁగా
నే వినవలె నను ప్రజ్ఞకొ, నీవేడుకొ కాక యేమి నేరుపు చెపుమా.

67