ద్వితీయాశ్వాసము
27
| | మంబులు వ్రాయక మనంబునఁ దలంచుకొన నుంచుకొనియె నని తానె పొసగించి, | 110 |
| క. | కృష్ణా నిను మది మఱవను, కృష్ణా నను నెనరు మఱచి కినియకు నాపైఁ | 111 |
| క. | కృష్ణా కనికర ముంచర, కృష్ణా యని తలఁచినపుడె యెనసెద ననరా | 112 |
| క. | నిను మది మఱవను కృష్ణా, నను నెనరు మఱచి కినియకు నాపైఁ గృష్ణా | 113 |
| | కనికర ముంచర కృష్ణా, యని తలఁచినపుడె యెనసెద ననరా కృష్ణా | 114 |
| క. | అని రచనఁ బొగడి కృష్ణుఁడు, మనమున సంతోష మంది మక్కువఁ జిలుకన్ | 115 |
| గీ. | మొదలఁ బదివేలనేరముల్ మోచియున్న, నేను నేఁ డింక నేమన్న నిక్కమగునె | 116 |
| క. | అని మారుకమ్మ యొసఁగిన, వినయంబునఁ గొని శుకంబు వినువీథి వడిన్ | 117 |
| గీ. | వచ్చుచిలుకఁ జూచి వనిత దిగ్గున లేచి, బార చాచి తిగిచి గారవించి | 118 |
| క. | ఇంతమొగ మంత చేసుక, యంతింతనరాని నిస్తులానందముతోఁ | 119 |
| ఉ. | కంటివె కన్నులార నవకంతుని రూపము; వీనులారఁగా | 120 |
| క. | ఉన్నాఁడో గోపాలుఁడు?, విన్నాఁడా నీదుమాట? వేడుక వచ్చే | 121 |
| ఉ. | ఏమనె నేమి పల్కె నిను నే మని పంపెను నన్ను దూఱెనో | |
