| మ. |
ఘనయోగీంద్రునిరీతి నేమి వినినన్; కందోయిఁ దా నేమిగ
న్నను; నెమ్మేనున నేమి సోఁకినను; గృష్ణా! దేవకీనందనా!
యని పల్కున్; జెలిప్రేమ నేమనుదు నాహా! మోహ మోహోహొ; నె
మ్మన మౌరౌర; వికార మంచినదిరా మందారపుష్పాకృతిన్.
| 102
|
| క. |
ఆపడఁతిచేతఁ బెరిఁగిన, పాపంబున నాదుపల్కు ప్రత్యక్షము గా
మోప దయిన నీసేవలు, ప్రాపించుటఁ గొంతకొంత పాటింపఁదగున్.
| 103
|
| చ. |
ఘనకుచపాళి హాళి నినుఁ గస్తురిచేఁ గొనగోట వ్రాసి యి
య్యనువున నెన్నఁ డుందు నకటా యనుచున్ దలపోసి పోసి వె
చ్చనికనునీరు పై పయిని జూఱఁ గరంటుల నాని చే చుఱు
క్కున విదళించి యెంత ఘనమాయెను జీవమటంచుఁ జింతిలున్.
| 104
|
| క. |
వక్కమ్మలోన నేమో, గ్రక్కునఁ దా వ్రాసి యొసఁగెఁ గైకొను మనుచున్
ఱెక్కల నుంచినపత్త్రిక, ముక్కున నెడలించి శౌరిముంగల నిడియెన్.
| 105
|
| క. |
పురుషేత్తముఁ డాపత్త్రిక, నిరుకేల వహించి మొదల నీయ వటంచున్
మురియుచు గన్నుల నొత్తుచుఁ, దఱచుగ దల యూచి చదివె దా నిట్లనుచున్.
| 106
|
| చ. |
సకలగుణాభిరాముఁ డగుశౌరికి రాధ నమస్కరించి మి
న్నక యొకవిన్నపంబు; నిను నమ్మినవన్నియునున్ ఫలించె న
త్తకు మగఁ డల్లు డంచును వితావిత తేరకుఁ దేర వట్టియా
డిక లివి యేల నాకు నెగడెన్ వడి మాన్పుము మేలు నీకగున్.
| 107
|
| వ. |
అని చదువుకొని తద్భావంబులు పలుదెఱంగులం బరికించి వాత్సల్యంబును ముగ్ధ
తనమును బ్రౌఢతనమును వ్యంగ్యంబుగఁ దోఁప వింతయుఁ జింతయు దొంతరగా
నంతరంగంబునం గదురఁ గొంతవడి యూరకుండి యవ్వలం గనుంగొని యందు.
| 108
|
| క. |
... ... నిను మది మఱవను
... ... నను నెనరు మఱచి కినియకు నాపై
... ... కనికర ముంచర
... ... యని తలఁచినపుడె యెనసెద ననరా.
| 109
|
( ఇది గుప్తచతుష్పాదకందము.)
| వ. |
అని చదువుకొని యది గణబద్ధం బయ్యును బద్యంబు గానివిధం బేమి యని యూ
హించి యస్మన్నామంబు ముందు వెనుకల రచియించి పరిత్యాగలోభంబున మన్నా
|
|
