ద్వితీయాశ్వాసము
23
| గీ. | నల్లనైయున్న జగ మెల్లఁ దెల్లఁజేసి, భ్రమల ముంతువె కనుకట్టుబలిమి గాక | 70 |
| ఉ. | ఆననవింటివాని మది నల్లునిగా నెఱనమ్మినావు; లో | 71 |
| క. | కాదేని నీదువెన్నెల, వేదన నామీఁద జూపి విను ప్రాణములన్ | 72 |
| వ. | అని యారాధావధూతిలకంబు తలపెంపుడుచిలుకం బేర్కొని. | 73 |
| చ. | ననవిలుకాఁడు బోయ; నెల నా కలదాయ; యిదేల వీరిబా | 74 |
| క. | ఇవ్వగల రాధికామణి, నెవ్వగలం బొగులఁ జిలుక నేర్పునఁ బలికెన్ | 75 |
| గీ. | ఆఱునెల లాయెఁ గృష్ణుఁ డందరిగి యిపుడు, సకియ రాకున్నె పిలిచిన జాలుఁ గాని | 76 |
| వ. | అనిన విని నవ్వి యవ్విలాసినీతిలకం బిట్లనియె. | 77 |
| చ. | వలచినవారు లేరొ, సరివారలలో నగుబాటు గాఁగ నా | 78 |
| ఉ. | కంటికి నిద్రరాదు చిలుకా! కలకాలము వేగఁజాల నీ | 79 |
| క. | నీకుం గలిగినఱెక్కలు, నా కమరకపోయెఁగాక; నా కబ్బినచోఁ | 80 |
