పుట:రాధామాధవసంవాదము (వెలిదిండ్ల వేంకటపతి).pdf/14

ప్రథమాశ్వాసము

13

⁠

తెఱంగునం గెరలుచు, నప్పటప్పటి కాముద్దు లద్దంబునీడలం జూచుచు, నిట్లు సేసేద విది యెట్లు మఱతురా యని భావవిరహంబు దోఁపఁ గొంతవడి నిశ్చలంబుగ నుండి తలయూఁచుచు, రాలుపువ్వులు గ్రమ్ముచెమటయు జాఱుక్రొమ్ముడియు నెఱుంగక యందందు వింతపిలుపులం బిలుచుచుఁ గంతుసాయుజ్యంబందుచందంబున దనువు లేకీభావంబుగా నంటుకొన వ్రాలుచుఁ బ్రేమాతిశయంబునం జొక్కుచుఁ, గరంగుచు, నమ్మాధవుండు రాధికాపుంభావసంభోగశృంగారక్రీడానందసాగరంబున మునుంగుచుం, దేలుచుండె నంత.

⁠ 96

చ.⁠

తెలతెలవాఱజొచ్చె నలుదిక్కులు విచ్చె శుకీపికావళుల్ కలకలఁ గూయఁజొచ్చె మఱి కంతుఁడు విల్ రతిచేతి కిచ్చెఁ దే టులరొద హెచ్చె జక్కవకుటుంబము విచ్చె సమీరుఁ డంత శ్రాం తులకు ముదంబుఁ దెచ్చె మది నొచ్చె విటీవిటచోరకోటికిన్.

⁠ 97

సీ.⁠

మినుకుఁజెక్కుల గోటిచెనకు లేడవి కృష్ణ !, యదిగదా నీ వెఱుంగుదువు రాధ! సొంపుకన్నుల నిద్రమంపు లేడవి కృష్ణ!, యదిగదా నీ వెఱుంగుదువు రాధ! కెంపువాతెరఁ బచ్చికెంపు లేడవి కృష్ణ!, యదిగదా నీ వెఱుంగుదువు రాధ! నునుమేనఁ జిఱుగాజునొక్కు లేడవి కృష్ణ!, యదిగదా నీ వెఱుంగుదువు రాధ!

⁠

గీ.⁠

నిన్న మొన్నటివాఁడవు నేఁడు చూడ, నేడ నేర్చితి వీమాట లీవు కృష్ణ! నాకు నాశ్చర్యమైనది నీకుఁ దెల్ప, గూడ దదిగదా నీ వెఱుంగుదువు రాధ!

⁠ 98

క.⁠

అని యొండొరు లిటులాడుచు, దినదినముల్ గలసి యొరులు దెలియకయుండన్ గనుమాటి తిరుగుచుందురు, కనఁబడినన్ వారి బొంకుఁ గావింతు రొగిన్.

⁠ 99

సీ.⁠

తనమోవి పంటికొద్దిని జుఱుక్కున నొక్క, గినుకతో విదళించుకొని పెనంగుఁ బెనగినఁ బోనీక బిగికౌగిఁటఁ గదింప, విడువిడు మనుచు నల్గడలం జూచుఁ జూపువెంబడి నొకించుక నీవిఁ జేనంట, దుడుకు మానవటంచు వెడలబోవుఁ బోవుచో నొడిసి హా పోకు మంచు దమింప, నొడిపిమ్మట జంటనుండ వెఱచు

⁠

గీ.⁠

వెఱచి వెఱవని తెగువచే వెడలమఱచు, మఱచి మఱవని తెలివిచే మగుడఁదలచుఁ దలఁచి తలఁవని తలపుచే దగులుపడుచు, పడుచుదనమునఁ దిరుగుఁ బైబడుచు రాధ.

⁠ 100

ఉ.⁠

కూరిమిఁ గొన్నినా ళ్ళిటులు గోపసుతుండు చెలంగుచుండి యే మేర తలంపునంబడెనొ మెల్లన రాధను నిద్రవుచ్చి వా ర్వారలకెల్లనుం దెలిపి రాతిరి వేకువజామువేళ న క్రూరుని వెంబడి మధురకుం జని వేడుక నుండె నయ్యెడన్.

⁠ 101