పుట:రంగనాథరామాయణము - ఉత్తరకాండ.pdf/161

భూదేవవర ధర్మబుద్ధి మాతండ్రి, మేదిని బాలించి మృతుడైనమీఁద
నఖిలమతిమంత్రు లందఱు నన్ను, నవనికి రాజుగా నభిషిక్తుఁ జేయ
విహితభంగుల బెక్కువేలేళ్ళు నేను, మహి నెల్ల బాలించి మరియొక్కనాఁడు
ధరణిఁ బాలింప నాతమ్ముని సురథు, బరమహర్షమ్మున బట్టంబు గట్టి
యీవనంబున నొప్పు యీసరోజికిని, నే వచ్చి మూడువేలేడులు దపము
గావించి యిచట నాగాత్రంబు విడిచి, దేవలోకమునకు దివ్యదేహంబు
గైకొని చని యందు కడిది యాకలియు, పైకొని నీర్వట్టు బాధింప దలకి
పద్మసంభవు గాంచి ప్రణమిల్లి పాణి, పద్మముల్ ముకుళించి భక్తితో నంటి
సురలోకమున నిత్యసుఖు లెల్లవారుఁ, బరికింపగా క్షుత్పిపాసలు లేవు
యేను జేసినపాప మెట్టి బెట్టిదమొ, మానక యిట నన్ను మాడింపుచుండు
నేది నా కాహార మెరిగింపుమనిన, నాదట ననుఁ జూచి యబ్జజుం డనియె
విత్తనంబులు దెచ్చి వెదపెట్టకున్న, నెత్తెఱంగున గల్గు నెందైన ఫలము
యతిలోనుగా భిక్ష మవనిలో నిడవు, మృతిబొందునెడ నీరు మిడుదు లెవ్వరికి
తప మెంత చేసిన దానంబు సేయ, కుపభోగసౌఖ్యంబు లొగి నేల కలుగు
నిచ్చలు జని నీవు నీతొంటిదేహ, మచ్చుగా నమలుచు నానీరు గ్రోలు
మనవుఁడు దేవ నా కది యెంతగాల, మునకు నౌ మోక్షంబు మొగి నేది త్రోవ
కరుణింపవే దయాకర నాకు ననిన, పెరవార నాతోడ వేధ యి ట్లనియె
నంతకంతకు తృప్తి యగుచుండు నీకు, కాంతితో పీనుగ కండలు నొదవు
నాతపోవనమున కట యగస్త్యుండు, బ్రాతిగా వచ్చి సంభాషించునపుడు
కష్టకారణ మైన కల్మషం బెల్ల, నష్టమై సుస్థితి నలువార గాంతు
యెలమి యిం౦ద్రాదుల యెడరు వారింప, గలయగస్త్యుని కెంత గగన మీతెఱఁగు
నావుడు నదిమొదల్ నామేని మాంస, మేవగించక తించు నేను వర్తింతు
పెక్కువేలేడు లీపీనుగ గాంచి, కుక్కకొరకై తించు కొరమారవలసె
నీతేజ మరయంగ నీవు కుంభజుఁడ, వాతురు నను గాచు టధికధర్మంబు
రమణీయమైన యీరత్నభూషణము, నమరంగ గొను సువర్ణాదిదానమును
నాచేత గైకొని న న్నుద్ధరింపు, మేచినకృప నంచు నిచ్చె నా కతఁడు
దాని మే నందగ ధరణిపై నున్న, మానుషశరీరంబు మాయమైపోయె
నాదివ్యపురుషుఁడు నమరలోకమున, కాదట వెస నేగె నచ్చరల్ గొలువ
నాఁడు నే నందిన నవ్యభూషణము, నేడు నీ కొసఁగితి నిఖలైకవీర