| తే. |
అలఁత వైముఖ్యమును బొంద కట్లె పోరు, వారిఁ గని హరి మాయి యై వరము వేఁడుఁ
డే నొసంగెద నన వార లిరువు రొకని, నొకఁడు వీక్షించి యపహాస ముత్కటముగ.
| 52
|
| క. |
ఆమధుకైటభులును మాయామోహితు లగుటఁ జేసి యతులితబలలీ
లామత్తు లై జనార్దన!, యే మిచ్చెద మడుగు నీకు నేవర మైనన్.
| 53
|
| తే. |
అనిన విష్ణుండు ప్రీతుల రైతిరేని, యెండువరము మి మ్మడుగంగ నొల్ల నసుర
లార! నాచేత వధ్యుల రగుఁడు మీర, లనిన లోక మేకార్ణవ మగుటఁ జూచి.
| 54
|
| వ. |
వంచనం జావు దప్పించుకొనం దలంచి యానక్తంచరులు నక్తంచరారాతి కిట్లనిరి.
| 55
|
| క. |
మెచ్చితిమి నీరణంబున, కిచ్చెదము వరంబు దప్ప కిమ్మహి నుదకం
బెచ్చట లే దచ్చట మముఁ, జెచ్చెర వధియింపు మనిన జృంభించి వెసన్.
| 56
|
| ఆ. |
అట్ల కాక యని నిజాంకతలమున, నునిచి చక్రి నలువ యుల్లసిల్ల
నసలకణకరాళ మైనచక్రమున న, ద్దనుజవరులతలలు దునిమివైచె.
| 57
|
| వ. |
నరేంద్రా! వాండ్ర మేదస్సుచేఁ గోవిందుండు గల్పించెఁ గావున నీవసుంధర మేదిని
నాఁ బ్రసిద్ధ యయ్యె నామధుకైటభుల సంహరించి విష్ణుండు వినష్టఘోరభయు
నొనర్చినఁ జతుర్ముఖుండు వివిధప్రజల సృజింపం బూర్వసర్గములందువలెఁ గేశవుండు
పాలించె.
| 58
|
| క. |
చతురాననుచే నిటు సం, స్తుత యై యుదయించె దేవి తొల్లి త్రిలోక
స్థితికొఱకు వినుము గ్రమ్మఱ, క్షితిపతి! యద్దేవిమహిమఁ జెప్పెద నీకున్.
| 59
|
తపము చేయు దితికి సుపార్శ్వమహర్షి శాప మిచ్చుట
| క. |
మును దేవాసురయుద్ధ, మ్మున సురపతి సురలఁ గూడి పుత్రులఁ జంపం
జని దితి యి ట్లనియెం దన, జననిం గని యంబ! నన్ను సవతి తనూజుల్.
| 60
|
| వ. |
అపుత్రం జేసి రిట్టినావైరులకుఁ బ్రతీకార మెట్లు సేయుదు ననఁ దల్లి యింద్రాది
నిర్జరులఁ బోరం బరిమార్పఁజాలుకొడుకుఁ బడయఁ దపం బొనరింపు మన మాతకుం
గృతప్రణామ యై తీవ్రమతి నవలంబించి కాన కేఁగి భార్గవుం డగు సుపార్శ్వు
నాశ్రమముదరి సర్వసత్వరూపధారిణి యై వేల్పులుం దాప మొంద నియమనిష్ఠి
తయై పిదప మహిషిరూపముం దాల్చి పంచాగ్నిహోత్రమధ్యమున నుండి జగ
త్త్రయసంక్షోభంబుగాఁ దపం బొనరింప సుపార్శ్వమహర్షియు దత్తపస్సంక్షోభి
తుఁడై కినుక గ్రుడ్లెఱ్ఱ చేసి నీచేష్టితమునకుఁ దగ నిట్టికొడుకు మహావీర్యుఁడు మహి
షుండు పొడము నని శపించె ననంతరము పితామహుఁడు తపఃపరితోషితుం డై
వచ్చి.
| 61
|
| ఆ. |
మహిషముఖమె యైన మానిని! నరశరీ, రార్ధధరత నిష్టుఁ డగుచు నీకు
నమరసహితుఁ డైనయమరాధిపతి నోర్చు, నని సుపార్శ్వనియమి ననునయించి.
| 62
|
