| క. | అని పావని పల్కిన న, ల్లన నతముఖుఁ డై బలాబలంబులు చిత్తం | 451 |
| క. | రామున కే నపరాధం, బేమియుఁ జేయను దురుక్తు లేమియు నాడన్ | 452 |
| తే. | మిత్రభేదంబు సేయ నమిత్రుఁ డెవ్వఁ | 453 |
| క. | అతిమిత్రుఁ డగుసుమిత్రా, సుతుఁ డధికక్రోధ మాత్మఁ జోఁకి యునికి నా | 454 |
| క. | మనుజేశుఁడు నాకుం జే, సినయుపకారంబు మఱవఁ జిత్తం బలరన్ | 455 |
| వ. | అనిన విని హనుమంతుండు సుగ్రీవునిం గనుంగొని. | 456 |
| క. | నీవలన నెగ్గు గానము, నీవు కృతజ్ఞుఁడవు ప్రతిన నెఱపెదు మీఁదన్ | 457 |
| క. | జానకి వెదకం బుచ్చెద, వానలు [1]వెలియంగ ననుచు వసుధేశునితోఁ | 458 |
| క. | కాలం బెఱుఁగక రతిసుఖ, లోలత నీ వునికి నాత్మలోనన్ వగలం | 459 |
| ఆ. | వాలిఁ జంపి నీకు వనచరరాజ్యంబు, రామచంద్రుఁ డిచ్చెఁ ప్రేమ మెసఁగఁ | 460 |
| వ. | అని హనుమంతుండు పలుకుహితోక్తులకు సుగ్రీవుం డెంతయు సంతోషించె | |
- ↑ వెలువంగ ననుచు
