|
నీయందు ధర్మగుణంబు లేశంబును లేదు నిజవ్రతభ్రష్టుండ వై పరహింస సేయం
దొడంగినవాఁడ వని పలికి వెండియు.
| 308
|
చ. |
కనకము వెండియుం బశునికాయము భూమియు వైరమూలముల్
వనములఁ గాయ పండు దినువన్యమృగంబుల మేము మాయెడ
న్ధనఫలలాభ మొంద దిటు నన్ను నకారణ మేల నిర్దయన్
హననము సేసి తీవు ముని యైనమహాత్ముఁడు హింస సేయునే.
| 309
|
సీ. |
ధర్మక్రమంబున ధరణిఁ బాలించుచు, భరతుండు మృగపక్షినరులఁ గూర్చి
దుష్టనిగ్రహమును శిష్టరక్షణమును, జేకొని సమవృత్తిఁ జేయుచుండు
నెల్ల వానరవీరు లేనును భరతాజ్ఞ, యెడపక నర్తింతు మెల్ల చనఁగఁ
దప్పు గల్గిన మమ్ముఁ దగవుతో భరతుండు, దండింప మా కొడయుండు గాక
నీవు రాజ్యంబు సెడి వచ్చి నిక్క మైన, తపసిగతి జటావల్కలధారి వగుచు
నడవినుండి యర్హపథంబు విడిచి నన్నుఁ, గడఁగి శిక్షింప నీ కేమి కారణంబు.
| 310
|
క. |
రామావిరహాతురతను, గామాతురచింత నొంది ఘనతరధర్మం
బేమియుఁ గాన కధర్మము, కామించి యొనర్చి తీవు కడుదుర్బుద్ధిన్.
| 311
|
వ. |
అని పలికిన నవ్వాలితో రామచంద్రుం డి ట్లనియె.
| 312
|
క. |
జనకుఁడు జ్యేష్ఠభ్రాతయు, ఘనవిద్యాప్రదుఁడు ధర్మకార్యములయెడన్
జనకసమానులు తమ్ముఁడుఁ, దనయుఁడుఁ బ్రియశిష్యుఁడును సుతప్రతిమానుల్.
| 313
|
క. |
లౌకికమును ధర్మంబును, గైకొన కీ వనుజుభార్యఁ కామాంధుఁడ వై
చేకొంటి వాయఘంబున, నీ కీవిధి వచ్చెఁ గ్రూరనిశితాస్త్రమునన్.
| 314
|
శా. |
నిన్నుం జంపఁ బ్రతిజ్ఞ వానరసభన్ నిక్కంబుగాఁ జేసితిన్
నిన్నుం దున్మక నాకుఁ బోవ నగునే నెయ్యంబు గావించితిన్
ము న్నే నర్కజుతో వయస్యునిపనినే మోదంబుగాఁ దీర్ప కు
న్న న్నా సౌహృద మేల దుష్టచరితు న్మన్నింపఁగా వచ్చునే.
| 315
|
వ. |
అది గావున రాజులకు దుష్టనిగ్రహశిష్టప్రతిపాలనంబు లర్హకృత్యంబులు ని న్నీ
విధంబున వధించుట యర్హంబు మనఃఖేదంబు విడువు మదియునుం గాక.
| 316
|
క. |
భరతుండు దురాచారులఁ, బొరిగొను మని నన్నుఁ బంపఁ బూని తదాజ్ఞం
బరఁగ నిట వచ్చి తగువునఁ, బరిమార్చితి నిన్ను ననుజభార్యాపహరున్.
| 317
|
వ. |
అని యిట్లు రామచంద్రుండు ధర్మార్థయుక్తంబుగాఁ బలికిన నిరుత్తరుం డై మంద
బుద్ధియు నష్టసర్వేంద్రియవర్తనుండు నవశుండు నై యూర్పులు వుచ్చుచు నం
గదసుగ్రీవులం జూచి యధికరోదనంబు సేయుచు మెల్లనియెలుంగున వాలి
తమ్ములవిందుచూలిం గనుంగొని.
| 318
|
వాలి తారాంగదులను గూర్చి సుగ్రీవునితో వొప్పగింతలు పెట్టుట
క. |
కంఠగత మయ్యె జీవము, కుంఠిత మయ్యెడును రామఘోరప్రదరో
|
|