| క. |
జనవర నీఘనసత్త్వము, గనుఁగొంటిన్ వగలఁ బాయఁ గంటిని బ్రీతిన్
మనఁ గంటిని నీముందట, నని నెవ్వఁడు నిలువఁజాలు నతిశౌర్యనిధీ.
| 175
|
| వ. |
అనిన విని సంతోషించి రఘువరుండు సుగ్రీవుం గౌఁగిలించుకొని గారవించి
సుగ్రీవా నీ వీవనచరులతోడఁ గిష్కింధాద్వారంబునకు నడువు మిదె నేనును
వెనుక వచ్చెద ననుచుం గదలి సౌమిత్రియుఁ దానును సుగ్రీవుండును సకలవానర
సహితు లై కిష్కింధ చేర నరిగి యొక్కెడ నిలిచి ఘనవృక్షషండంబులు దమకు
నావరణంబులు చేసికొని సుగ్రీవుం జూచి నీ వింకఁ గిష్కింధాద్వారంబు చేరి వాలిం
గయ్యంబునకు నాహ్వానం చేసి నాదృష్టిపథంబునకు వచ్చునట్లుగాఁ జేయు మ
వ్వాలిం దునిమి నీమనోరథంబు గావించెద ననిన ముదం బంది యరవిందమిత్ర
న౦దనుండు కిష్కింధాద్వారంబున నిలిచి ప్రళయకుపితభైరవారావంబున నంబ
రంబు భేదిల్ల నార్చె నాసమయంబున.
| 176
|
వాలిసుగ్రీవుల ప్రథమయుద్ధము
| ఉ. |
ఆనినదంబు తత్కుహరమంతయు నిండ మహాభ్రగర్జిత
ధ్వానమొ నాఁగ వాలి విని దారుణరోషవశంబునం గనుం
గోనల నిప్పుకల్ నెఱయఁ గ్రూరత నాగుహ దాఁటి వచ్చి యా
భానుజుఁ దాఁకె బల్పిడుగుభంగి దిశల్ పగులంగ నార్చుచున్.
| 177
|
| వ. |
అప్పు డయ్యిరువురకును బుధాంగారకులకుంబోలె సంగరం బయ్యె నట్లయ్యిరు
పురుఁ గోపాటోపం బెసంగ.
| 178
|
| ఉ. |
నింగియు నేలయుం బగుల నిష్టురభంగిఁ జెలంగి యార్చుచుం
బొంగి పదోగ్రఘట్టనల భూమి చలింపఁగఁ బాఱుతెంచుచున్
జంగమభూరిశైలములచాడ్పునఁ జేరుచు ఘోరమత్తమా
తంగయుగక్రమంబుల మృదంబున నొండొరు వీఁకఁ దాఁకుచున్.
| 179
|
| మ. |
కడిమిఁ గడంగి ఘోరపవికల్పతలంబుల రక్తపూరముల్
వెడల శరీరముల్ వగుల వ్రేయుచు వజ్రనిపాతముష్టులం
బడ వడి గ్రుద్దుచున్ నఖరకపంక్తులు వ్రచ్చుచుఁ బట్టఁ జేరుచుం
బొడుచుచుఁ దన్నుచుం బొడిచి పోవుచుఁ దాఁకుచుఁ బోరుచున్నెడన్.
| 181
|
| క. |
ఘనతరకోదండంబున, సునిశితసాయకముఁ బూని శూరత్వమునన్
జననాథాగ్రణి వాసవ, తనయుని రవితనయుఁ బోలఁ క దాఁ గనుఁగొనుచున్.
| 182
|
| చ. |
ఇతఁడు సురేంద్రపుత్రుఁ డని యేయఁగ బాణము నారిఁ బోసి కాఁ
డితఁడు దినేంద్రపుత్రుఁ డని యేయక క్రమ్మఱఁ జూచి రాఘవుం
డితఁ డగు వాలి యంచుఁ దెగ యేవునఁ దీసి కడంకఁ జూచి కాఁ
డితఁ డతఁ డాతఁ డీతఁ డని యిద్దఱుఁ బోరఁగ సంశయంబునన్.
| 183
|
