| |
గావునఁ బూర్వోపకారంబుఁ దలంచి మృతుం డయినశిశువు
సమీపంబునకు వచ్చి.
| 63
|
ఋషభయోగీశ్వరుండు మృతుం డైనరాజకుమారుని బ్రతికించుట
| ఉ. |
భూవినుతప్రభావుఁ డగుపుణ్యుఁడు నాఋషభుండు మంత్రసం
భావిత మైనభూతి కరపద్మమునన్ ధరియించి దీర్ఘని
ద్రావశుఁ డైనబాలుఁ గని తన్ముఖమం దిడి క్రమ్మఱంగ సం
జీవితుఁ జేసె నప్పు డతిచిత్రముగాఁ జనులెల్లఁ జూడఁగన్.
| 64
|
| క. |
మెల్లనె కన్నులు విచ్చుచుఁ
బల్లవితేంద్రియుఁడు నగుచు బాలకుఁ డంతం
దల్లిఁ గనుంగొని మది రం
జిల్లఁగ నాక్రందనంబుఁ జేయందొడఁగెన్.
| 65
|
| క. |
చచ్చినబాలుఁడు గ్రమ్మఱ
విచ్చేయుట దలఁప నెంతవింత యనుచుఁ దా
రచ్చటినగరేశాదికు
లచ్చెరువుగఁ జూచి రపుడు హర్షము వెలయన్.
| 66
|
| ఉ. |
క్రొన్నెలవంటినెన్నుదుటఁ గుంతలము ల్వెలయంగనున్న యా
చిన్నికుమారుఁ గాంచి మది చెన్నెసలారఁ దదీయమాతఁ దాఁ
గన్నుల హర్షబాష్పములు గ్రమ్మగ బాలకు నెత్తి ప్రేమతోఁ
జన్నులు సేఁపఁ బాలొసఁగి సాధుజడాకృతి నుండె నయ్యెడన్.
| 67
|
| చ. |
పరమతపోబలాఢ్యుఁడు కృపానిధి యాఋషభాఖ్యయోగి య
య్యిరువుర దేహయుగ్మమున నీశ్వరమంత్రపవిత్రభూతిచేఁ
గర మనురక్తి లేపనముగా నొనరించినయంతమాత్ర ని
ష్ఠురవిషవేదన ల్విడిచి శోభితవజ్రశరీరులై రొగిన్.
| 68
|
