| |
తాపముఁ జెందుఁగాని మరణంబు లభింపకయుండ వ్రాసె నే
కాపురుషుండు బ్రహ్మ యెటుగా నిఁక దాఁటెద దుఃఖవారిధిన్.
| 39
|
| సీ. |
తనసపత్నుల కేరికిని లేక నావంటి
పాపిష్ఠి కేల గర్భంబు గలిగెఁ
గలిగిన నేమాయెఁ గాపట్యమునఁ గాంత
లీరీతిని విషాన్న మిడఁగఁ దగునె
ఇడినమాత్రన ప్రాణ మెడలకుండఁగ నేల
బహుతాపవేదనాభార మొదవె
నొదవెనే నిజభర్త యదయుఁడై మనమున
నడవులపాలుగా విడువనగునె
|
|
| తే. |
విడిచెఁబో భైక్ష్యవృత్తి జీవింపకుండ
దైవ మీచందమున దయఁ దప్పఁదగునె
యిన్నిటికి మత్పురాకృతం బింతచేసెఁ
గాక వేఱొండు గలదె యోరాకుమార.
| 40
|
| క. |
పతిసంత్యక్త ననాథను
గతబాంధవఁగృపణవిపులకలుషాత్మక న
న్నతిదుఃఖాంబుధిఁ ద్రోయుచు
సుత యెక్కడఁ బోతి వనుచు శోకించునెడన్.
| 41
|
ఋషభయోగి సుమతికిఁ దత్వోపదేశంబు చేయుట
| తే. |
ఆవధూటివిషాదంబు నపనయింప
శక్తు లెవ్వరు లేకున్నసమయమునను
వచ్చెఁ దచ్ఛోకదుర్వ్యాధివైద్యుఁ డగుచుఁ
బూర్వవర్ణితశివయోగిపుంగవుండు.
| 42
|
| ఉ. |
అక్షసరంబు పాదుకలు నంచితభూతివిలేపనంబు రు
|
|
