పుట:బ్రహ్మోత్తరఖండము (శ్రీధరమల్లె వేంకటరామార్యుఁడు).pdf/204

చతుర్థాశ్వాసము

197

తే.⁠

బండఁ జేసియుఁ దాను తత్పాదపద్మ యుగము లొత్తుచు నారాత్రిపగలు భక్తి సేవ గావింప సంతుష్టచిత్తుఁ డగుచుఁ జెలఁగె నవ్వేళ నాయోగిశేఖరుండు.

⁠ 11

క.⁠

ఈవిధమున నాఋషభుం డావిటదంపతులచేత నర్చితుఁ డగుచున్ దైవగతి నుండి క్రమ్మఱ నావేకువ నరిగె నమ్మహామహుఁ డంతన్.

⁠ 12

క.⁠

ఈలీలనుండు నాద్విజు మూలం బెఱిఁగింతు వినుఁడు పూర్వంబున దు శ్శీలుండై నిజదాసీ లోలత గలయాయజామిళుం డితఁ డరయన్.

⁠ 13

వ.⁠

అని చెప్పి వెండియు సూతుం డిట్లనియె నివ్విధంబున నా విప్రుండును దదీయవేశ్యయుఁ గొంతకాలంబు వర్తించి తదనంతరంబున విగతప్రాయులై కాలవశతం బొంది రంత నవ్విప్రుఁడును నిజకృతకర్మానుభవంబునకై పునర్జనన మందుటకొఱకు దశార్ణదేశాధీశ్వరుం డగువజ్రబాహుఁ డనురాజున కగ్రమహిషి యైనసుమతి యనుదానిగర్భంబు నాశ్రయించి యున్నంత.

⁠ 14

క.⁠

దుర్భరభారాన్వితయై గర్భిణియై యున్న సుమతిఁ గని సైఁపక నా విర్భూతకైతవంబున నిర్భరగరళాన్న మిడిరి నెలఁతకు సవతుల్.

⁠ 15