పుట:బ్రహ్మోత్తరఖండము (శ్రీధరమల్లె వేంకటరామార్యుఁడు).pdf/160

తృతీయాశ్వాసము

153

క.⁠

వనితా నీ వెవ్వరు నీ జనకునిపే రేమి యెవరిసతి వేమిటి కై ఘనశోకము బాల్యంబున జనియించెను దెలియఁబలుకు సత్యముగాఁగన్.

⁠ 111

క.⁠

అని సస్నేహముగాఁ బలి కిన యావిభుఁ జూచి యశ్రుకీలితనిజలో చన యై లజ్జిత యగుచును వనజేక్షణ యూరకుండె వచనరహిత యై.

⁠ 112

ఆ.⁠

అంతఁ దద్వయస్య యారాజనందను గాంచి మధురవచనగారవమున యావధూటిచరిత మాద్యంతయుతముగాఁ దెలియఁబల్కె నపుడు దేటపడఁగ.

⁠ 113

సీ.⁠

ఓమహాత్మక విను మీమానినీమణి         సీమంతిని యనంగఁ జెలువుగాంచు నీకాంతజనకుండు లోకప్రసిద్ధిగాఁ         జిత్రవర్మ యనంగ ధాత్రి వెలయు నింద్రసేనుఁడు మామ చంద్రాంగదుఁడు భర్త         నిషధాధినాథుఁడు నిక్కముగను ఈవధూమణిపతి దైవయోగంబున         యమునాజలనిమగ్నుఁ డయ్యెఁ గాన

⁠

తే.⁠

నతనిరాజ్యంబు దాయాదు లపహరించి తల్లిదండ్రులఁ బట్టి బంధన మొనర్చి రట్లు గావున నీయింతి యధికశోక తప్త యై యుండ వత్సరత్రయము గడచె.

⁠ 114