పుట:బ్రహ్మోత్తరఖండము (శ్రీధరమల్లె వేంకటరామార్యుఁడు).pdf/110

ద్వితీయాశ్వాసము

103

⁠

నొక్కసుతుఁ గాంచి యచ్చోట నునిచి చనియె సలిలపానాభికాంక్షఁ గాసారమునకు.

⁠ 279

క.⁠

అమ్ముదిత పిపాసాతిశ యమ్మునఁ జని నీరు ద్రావ నపు డొకకుంభీ ర మ్మేగుదెంచి పట్టి హ్ర దమ్మున దిగమ్రింగె నపుడు ధరణీశసతిన్.

⁠ 280

సీ.⁠

అంత నాబాలకుం డభ్యుదితుం డైన         భాస్కరుం డన మహాప్రభ వెలుంగ క్షుత్పిపాసార్తుఁ డై స్రుక్కి భూతలమున         వసియించి రోదనధ్వని చెలంగ నేడ్చుచు బితృమాతృహీనుఁడై యున్నచో         నాస్థలంబునకు భిక్షార్థి యగుచు నుమ యనఁబరగిన యొకవిప్రభామిని         యేకహాయనసుతు నెత్తుకొనుచు

⁠

తే.⁠

నిరత మూరూరు దిరుగుచు నరిగి యరిగి విమలమతి వచ్చె దైవయోగమునఁ జేసి యంత నాడింభకునిఁ గాంచి యావధూటి మదిని జింతించి చాలవిస్మయము నొందె.

⁠ 281

ఉ.⁠

లాలితరూపకాంతిశుభలక్షణలక్షితదివ్యదేహుఁడై నేల వసించినాఁడు జననీజనకు ల్దలపోయ నెవ్వ రీ బాలుఁడు విఁప్రుడో నృపుఁడొ వైశ్యుఁడొ శూద్రుఁడొ కాక యున్న చం డాలుఁడొ వీని నంటుట కొడంబడ దెంతయు నామనం బొగిన్.

⁠ 282

క.⁠

వీఁ డెవ్వఁడొకో వీనిం జూడఁగ నచ్ఛిన్ననాభిమాత్రుం డహహా

⁠