తృతీయాశ్వాసమున కాపాలిని బౌద్ధుని కౌగలించుకొను ఘట్టము
| క. |
జవరాలగు కాపాలిని
గవుకిటతనమేను గజరు గజరులు వోగా
నవిరళసుఖమున హృదయం
బివతాళింపంగ బౌద్ధుఁ డిట్లని పలికెన్.
| (3-44)
|
| క. |
వెనుకను నెందరు రండల
ఘనకఠినస్తనుల రతులఁ గౌఁగిటఁ జేర్చన్
గన నెన్నఁడు నాకాపా
లినికౌఁగిఁటిలోని సుఖము లేశంబయినన్.
| (3-47)
|
కరుణరసము
తృతీయాశ్వాసమున శాంతి తన జననిగూర్చి ప్రలాపించు ఘట్టము.
| క. |
కుడువవుగా నేఁ బోత్తునఁ
గుడువక నేఁ బ్రక్కలేక గూర్కవుగా యే
యెడ నన్ను బాసి నీవర
గడియయు నిలువంగ లేవుగా యోజననీ
| (3-5)
|
అని శాంతి ప్రలాపించును.
పంచమాశ్వాసమున మనసు మోహాదులు వివేకునిచే నిర్జితులైనపుడు విలపించు ఘట్టము.
| సీ. |
హా! కామరాగమదాది పుత్రకులార!
కానరారేల నాకూనలార!
కడుపు చుమ్మలు చుట్టగా నెట్లు నే నిర్వ
హించెద నను నూఱడించరయ్య!
హా! యసూయాది కన్యకలార! న న్ననా
థను విడ్చియిట్లు పోజనునె మీకు
అక్కటా! హింసాదులైన కోడండ్రార!
యెక్కడ నున్నారు దిక్కు నాకు
|
|
